வளமாய் வாழ… நலமாய் வாழ…

                

                    வளமாய் வாழ… நலமாய் வாழ….

 ISLAM IS AN UNIVERSAL RELIGION – இஸ்லாம் ஓர் உலகளாவிய மார்க்கம் எனும் உயரிய புகழாரத்தையும் கௌரவத்தையும் உலகில் பெற்றிருந்தது.

அக் காலகட்டத்தில் முஸ்லிம்கள் வளமாகவும் நலமாகவும் வாழ்ந்து வந்ததாகவும் வரலாறு பதிவு செய்திருக்கின்றது.

அந்த பேற்றை முஸ்லிம் சமுதாயம் மூன்று வழிகளில் அடைந்து கொண்டதாகவும் வரலாற்றை வாசிக்கும் போது உணர முடிகின்றது.

1.கல்வியறிவில் சிறந்து விளங்கியதின் மூலமும்…

2.பொருளாதார வலிமையை வளப்படுத்தியதன் மூலமும்…

3.வரலாற்றை உள் வாங்கி நடைபோட்டதின் மூலமும்…

எப்போது இந்த முஸ்லிம் சமூகம் இம்மூன்று அம்சங்களில் இருந்து விலகிச்சென்றிட ஆரம்பித்ததோ அப்போதிருந்தே வாழ்வின் வளம் வரண்டு போனது. நலம் நழுவிப் போனது.

கல்வியறிவில் மேம்பாடு

1.     இஸ்லாம் மனித சமூகத்திற்கு வழங்கிய முதல் கட்டளையே கல்வி அறிவின் முக்கியத்துவத்தை உணர்த்துவதாக அமைந்துள்ளதைக் காணலாம்.

اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ

(நபியே) நீர் உம்மைப் படைத்த இறைவனின் பெயர் கொண்டு (ஓதுவீராக!) படிப்பீராக!

2.கல்வியறிவு என்பது ஆளுமைத் தகுதிக்கான அடிப்படை பண்பு என்பதாகவும் இஸ்லாம் வரையறுத்து தந்துள்ளது.

أَلَمْ تَرَ إِلَى الْمَلَإِ مِنْ بَنِي إِسْرَائِيلَ مِنْ بَعْدِ مُوسَى إِذْ قَالُوا لِنَبِيٍّ لَهُمُ ابْعَثْ لَنَا مَلِكًا نُقَاتِلْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ قَالَ هَلْ عَسَيْتُمْ إِنْ كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِتَالُ أَلَّا تُقَاتِلُوا قَالُوا وَمَا لَنَا أَلَّا نُقَاتِلَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَقَدْ أُخْرِجْنَا مِنْ دِيَارِنَا وَأَبْنَائِنَا فَلَمَّا كُتِبَ عَلَيْهِمُ الْقِتَالُ تَوَلَّوْا إِلَّا قَلِيلًا مِنْهُمْ وَاللَّهُ عَلِيمٌ بِالظَّالِمِينَ

பனூ இஸ்ரவேலர்கள் மூஸா {அலை} அவர்களுக்குப் பின்னால் நாடாளும் அரசர்களால் நசுக்கப்பட்ட போது, அதிலிருந்து மீண்டெளுவதற்கும், தங்களை வழி நடத்தி அத்தீயோர்களை வெல்வதற்கும் ஓர் ஆட்சியாளரை அல்லாஹ்விடம் கேட்டுப் பெற்றுத்தறுமாறு தங்களின் நபியிடம் வேண்டி நின்றனர்.

وَقَالَ لَهُمْ نَبِيُّهُمْ إِنَّ اللَّهَ قَدْ بَعَثَ لَكُمْ طَالُوتَ مَلِكًا قَالُوا أَنَّى يَكُونُ لَهُ الْمُلْكُ عَلَيْنَا وَنَحْنُ أَحَقُّ بِالْمُلْكِ مِنْهُ وَلَمْ يُؤْتَ سَعَةً مِنَ الْمَالِ قَالَ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَاهُ عَلَيْكُمْ وَزَادَهُ بَسْطَةً فِي الْعِلْمِ وَالْجِسْمِ وَاللَّهُ يُؤْتِي مُلْكَهُ مَنْ يَشَاءُ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ

அதற்கு அந்த நபி, அல்லாஹ் தாலூத்தை உங்களுக்கு ஆட்சியாளராக நியமித்திருக்கின்றான் என்று கூறிய போது, அதை ஏற்றுக்கொள்ள பனூ இஸ்ரவேலர்கள் மறுத்தனர்.

அதற்கு பதிலளித்த அந்த நபி “உங்களுக்கு மேலாக அல்லாஹ் அவரையே ஆட்சியாளராக தேர்ந்தெடுத்துள்ளான். மேலும், அறிவாற்றலையும், உடல் வலிமையையும் அவருக்கு அதிகமாக வழங்கியுள்ளான்.”  (அல்குர்ஆன்:2:246-247)

3.மேலும், நீதி நெறி சார்ந்த வாழ்க்கைக்கு கல்வியறிவு அவசியம் என இஸ்லாம் பேசுகிறது.

فَخَرَجَ عَلَى قَوْمِهِ فِي زِينَتِهِ قَالَ الَّذِينَ يُرِيدُونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا يَا لَيْتَ لَنَا مِثْلَ مَا أُوتِيَ قَارُونُ إِنَّهُ لَذُو حَظٍّ عَظِيمٍ (79) وَقَالَ الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ وَيْلَكُمْ ثَوَابُ اللَّهِ خَيْرٌ لِمَنْ آمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا وَلَا يُلَقَّاهَا إِلَّا الصَّابِرُونَ

காரூணின் செல்வ வளங்களைக் கண்ட பலகீனமான சமுதாய மக்கள் அவனைப் போல வாழ வேண்டுமென விரும்பிய போது, அங்கிருந்த கல்வியாளர்கள் இப்படிக் கூறினார்கள்.

 “ஆயினும் கல்வியறிவு வழங்கப்பட்டவர்கள் கூறினார்கள்: “உங்கள் நிலை குறித்து வருந்துகிறோம். நம்பிக்கை கொண்டு நற்செயல் புரிந்தோருக்கு அல்லாஹ்வின் நற்கூலி சிறந்ததாகும். மேலும், பொறுமையை மேற்கொள்கிறவர்களுக்குத் தான் இது போன்ற நற்பாக்யம் கிடைக்கும்.”

                                                     (அல்குர்ஆன்:28:79-80)

4.இறை நெருக்கத்தையும், இறை உதவியையும் பெற்றுத்தரும் உயரிய பொக்கிஷமாக கல்வியறிவு திகழ்வதாக இஸ்லாம் விமர்சிக்கிறது.

قَالَ يَا أَيُّهَا الْمَلَأُ أَيُّكُمْ يَأْتِينِي بِعَرْشِهَا قَبْلَ أَنْ يَأْتُونِي مُسْلِمِينَ (38) قَالَ عِفْرِيتٌ مِنَ الْجِنِّ أَنَا آتِيكَ بِهِ قَبْلَ أَنْ تَقُومَ مِنْ مَقَامِكَ وَإِنِّي عَلَيْهِ لَقَوِيٌّ أَمِينٌ (39) قَالَ الَّذِي عِنْدَهُ عِلْمٌ مِنَ الْكِتَابِ أَنَا آتِيكَ بِهِ قَبْلَ أَنْ يَرْتَدَّ إِلَيْكَ طَرْفُكَ فَلَمَّا رَآهُ مُسْتَقِرًّا عِنْدَهُ

அல்லாஹ் கூறுகின்றான்: ஸுலைமான் {அலை} கேட்டார்: “அவையோரே! அவர்கள் கீழ்ப்படிந்தவர்களாய் வருமுன் அப்பெண்மணியுடைய அரியணையை உங்களில் யார் என்னிடம் கொண்டு வர முடியும்”?

பலம் பொருந்திய ஒரு ஜின் கூறியது: “நீங்கள் உங்களுடைய இடத்தை விட்டு எழுவதற்கு முன் அதை நான் உங்களிடம் கொண்டு வருகின்றேன். நான் அதற்கு வலிமை பெற்றவனாகவும் நம்பிக்கைக்குரியவனாகவும் இருக்கின்றேன்.”

அவர்களுள் கல்வியறிவைப் பெற்றிருந்த ஒருவர் “நீங்கள் கண்மூடி திறப்பதற்குள் அதை நான் உங்களிடம் கொண்டு வந்து விடுகின்றேன்” என்று கூறினார்.

அவ்வாறே அவ்வரியணை தம்மிடத்தில் கொண்டு வந்து வைக்கப்பட்டிருப்பதை ஸுலைமான் {அலை} கண்டார்.

5.அந்தஸ்தையும் உயர்வையும் பெற்றுத்தரும் வல்லமை மிக்கது கல்வியறிவு என்று இஸ்லாம் சான்று பகர்கின்றது.

يَرْفَعِ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَالَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ دَرَجَاتٍ

அல்லாஹ் கூறுகின்றான்: “மேலும், எவர்களுக்கு கல்வியறிவு வழங்கப்பட்டிருக்கின்றதோ அவர்களுக்கு அல்லாஹ் உயர்ந்த பதவிகளை வழங்குவான்.

6.அதிகரித்துக் கேட்க அனுமதியுள்ள ஒரே ஒரு விஷயம் கல்வியறிவு என இஸ்லாம் அழைத்துச் சொல்கிறது.

وَقُلْ رَبِّ زِدْنِي عِلْمًا

(நபியே) நீர் இறைஞ்சுவீராக! “ என் இறைவனே! எனக்கு கல்வி ஞானத்தை அதிகப்படுத்தி வழங்குவாயாக!

இன்னும் ஏராளமான இறைவசனங்கள் கல்வியறிவைப் பெற்றுக் கொள்வதைப் பற்றியும் அதில் மேம்பாடு காணவேண்டும் என்பதைப் பற்றியும் மிக ஆழமாகவே போதிக்கின்றன.

என்றாலும் இந்த உம்மத் கல்வியறிவை பெறுவதில் அக்கறை செலுத்துகின்றதா? கல்வியறிவில் மேம்பட்டு இருக்கின்றதா? என்றால் சொல்லிக் கொள்ளும் படியாக ஒன்றும் இல்லை என்று தான் சொல்ல முடியும்.

தற்காலத்தில் இந்த முஸ்லிம் சமூகம் கல்வியை உலகக் கல்வி, மார்க்கக் கல்வி என்று இரு கூறுகளாகப் பிரித்து பாவிப்பதையும், கல்வியாளர்களை உலகவியலாளர்கள், மார்க்க அறிஞர்கள் என தரம் பிரித்து வைத்திருப்பதையும் காண முடிகிறது.

இந்தியாவில் வாழ்கின்ற மலைவாழ் மக்கள், பழங்குடியின மக்கள் ஏனைய பிற்படுத்தப்பட்ட தாழ்த்தப்பட்ட மக்களை விட, இந்த சிறுபான்மை முஸ்லிம் சமூகம் கல்வியைப் பெற்றுக்கொள்வதில் மிகவும் பின் தங்கி இருப்பதாக ஓய்வு பெற்ற முன்னாள் நீதிபதி ராஜீந்தர் சஜ்ஜார் தலைமையில் அடங்கிய ஏழு பேர் கொண்ட { Dr. T.K. Ooman, M.A. Basith, Dr. Akthar Majeed, Dr. Abu Saleh Shariff, and Dr. Rakesh Basant, Dr. Syed Zafar Mahmood } கமிட்டி 403 பக்க அறிக்கையை இந்திய பாராளுமன்றத்தில் 30.11.2006 அன்று ஒப்படைத்து முஸ்லிம்களின் அறியாமையை உலகிற்கு உணர்த்தியது.

உண்மையில் இஸ்லாம் கல்வியையும் கல்வியாளர்களையும் இப்படி வேறு படுத்தி காட்டுவதை ஒரு போதும் விரும்புவதில்லை.

இரண்டு கல்வியையும் ஒரு முஸ்லிம் முறையே பெற்றிருக்க வேண்டுமென இஸ்லாம் வலியுறுத்துகின்றது.

எனவே, உலகக் கல்வியையும் மார்க்கக் கல்வியையும் ஒருங்கே பெற்றிருக்கிற ஒரு சமூகத்தால் மட்டுமே வளமாய் நலமாய் வாழ்ந்திட இயலும்.

உலக அரங்கில் முஸ்லிம்களின் குரல்:

இன்றைய நவீன உலகில் இஸ்லாத்திற்கெதிராக எழுப்பப்படுகிற விமர்சனங்களுக்கும், சுமத்தப்படுகிற குற்றச்சாட்டுகளுக்கும் அதை நிராகரிப்பதற்கு  தக்க சான்றுகள் இருந்தும் அதை துணிவாக எடுத்துக்கூறிட தலை சிறந்த கல்வியாளர்கள் இந்த உம்மத்தில் இல்லை.

அவ்வப்போது அத்தி பூத்தாற்போல் அங்கொன்றும் இங்கொன்றுமாய் யாராவது ஒருவர் குரல் கொடுக்கின்றார். ஆனால், அதன் தாக்கம் மிகக் குறைவாகவே இருக்கின்றது.

இஸ்லாமிய பண்பாடும், இன்றைய உலகோடு அது கொண்டிருக்கின்ற தொடர்பும்.. { Collquium On Islamic Culture In Its Relation to Contempory World } என்கிற தலைப்பில் 1953 –ஆம் ஆண்டு பிரின்ஸ்டன் பல்கலைகழகத்தில் எட்டு நாட்கள் ஒரு மாபெரும் கருத்தரங்கு நடைபெற்றது.

அதில் இஸ்லாமிய குற்றவியல் சட்டம் குறித்து கடுமையாக ஆட்சேபம் தெரிவிக்கப்பட்ட போது, அதற்கு பதில் கூறுவதற்காக ஏமன் நாட்டின் மார்க்க அறிஞரும், அந்நாட்டு நீதித்துறை அமைச்சருமான அல் காழி, அஷ் ஷெய்க், முஹம்மது அல் ஹஜ்ரீ அவர்கள் அந்த சபையின் முன் எழுந்து நின்றார்.

தன்னுடைய உரையில் உலக நாடுகளில் பின் பற்றப்படுகிற குற்றவியல் சட்ட நடைமுறைகளை பட்டியலிட்டு, அது ஒவ்வொரு நாடுகளிலும் பல் வேறு விதமாக பின் பற்றப்படுவதையும் சுட்டிக்காட்டினார்.

பின்னர், திருட்டுக் குற்றத்திற்கு திருமறை வகுத்துள்ள தண்டனை எவ்வாறு இஸ்லாமிய நாடுகளில் வேறுபாடுகளின்றி நடைமுறை படுத்தப் படுகின்றது என்பதையும் சுட்டிக்காட்ட தவறவில்லை.

உலக நாடுகளிலிருந்து இஸ்லாமிய குற்றவியல் தண்டனைச்சட்டத்தை மேற்கொள்கிற இஸ்லாமிய நாடுகள் எவ்வாறு வேறுபட்டு நிற்கிறது என்பதையும் புள்ளி விவரத்தோடு சுட்டிக்காட்டினார்.

وَالسَّارِقُ وَالسَّارِقَةُ فَاقْطَعُوا أَيْدِيَهُمَا جَزَاءً بِمَا كَسَبَا نَكَالًا مِنَ اللَّهِ وَاللَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ

அல்லாஹ் கூறுகின்றான்: “திருடுபவர் ஆணாயினும் சரி, பெண்ணாயினும் சரி, அவர்களுடைய கரங்களைத் துண்டித்து விடுங்கள். இது அவர்களுடைய சம்பாதனைகளுக்கான கூலியாகும். மேலும், அல்லாஹ் வழங்கும் படிப்பினை மிக்க தண்டனையுமாகும். அல்லாஹ் யாவற்றையும் மிகைத்தோனும் நுண்ணறிவுள்ளோனுமாவான்.”                                     (அல்குர்ஆன்:5:38)

இந்த இறைவசனத்தையும், ஏராளமான நபிமொழிகளையும் எண்ணிலடங்கா வரலாற்றுச் சான்றுகளையும் மேற்கோள் காட்டி விரிவாகப் பேசினார்.

இந்த கடுமையான தண்டனை எந்தச் சூழ்நிலையில் வழங்கப்பட வேண்டும் என்பது பற்றி அவர் பேசும் போது…

”1.வறுமை மற்றும் பசியின் காரணமாக ஒருவன் திருடினால் அதற்காக கை வெட்டப்படாது. அதற்கு சமூகமும் சமுதாயமும் தான் காரணம்.

2.பொதுச் சொத்தில் இருந்து திருடினால் அதற்கும் கை வெட்டப்படாது. அதற்கு அரசின் மெத்தனப்போக்கே காரணம்.

3.சுற்றத்தார்களிடம் திருடினாலும் கை வெட்டப்படாது. அவனுடைய உரிமையைப் பேணாததே அதற்கு காரணம்.

4.பகலில் திருடினாலும் கை வெட்டப்படாது.

5.குறைவான, மதிப்பில்லாத பணத்தையோ பொருளையோ திருடினாலும் கை வெட்டப்படாது.

6.எவரின் கட்டாயத்தின் பேரிலோ, வற்புறுத்தலின் பேரிலோ, நிர்பந்தத்தின் தூண்டுதலிலோ திருடினாலும் கை வெட்டப்படாது.

ஆனால், 1.பொருளோ, பணமோ குறிப்பிட்ட கணிசமான மதிப்புடையதாக இருக்க வேண்டும்.

2.பலவந்தமாக திருடினால், சம்பந்தப்பட்டவர்களை தாக்கி திருடினால், பூட்டியிருக்கும் வீட்டையோ, பூட்டையோ உடைத்து திருடினால் கை வெட்டப்பட வேண்டிய குற்றமாகும்.

எனக்குத் தெரிந்து ஏமனில் 1953 வரை இரண்டே இரண்டு வழக்குகளில் மட்டுமே இத்தண்டனை வழங்கப்பட்டுள்ளது.” என்று கூறினார்.

இங்கே,

 முஹம்மது அல் ஹஜ்ரீ அவர்கள் இஸ்லாத்தின் மீதான விமர்சனத்திற்கு ஆணித்தரமாக உலக நாடுகளின் தலைவர்கள் அறிஞர்கள் ஆகியோருக்கு மத்தியில் விவாதித்து மிகச் சரியான பதிலைத் தந்தார்கள்.

இஸ்லாமிய குற்றவியல் தண்டனைகள் தான் மனித சமூகத்தை குற்றச் செயல்களில் இருந்து காப்பாற்றும். குற்றச் செயல்களின் விகிதாச்சாரத்தை மட்டுப்படுத்தும் என்று புள்ளி விவரங்களோடு பதில் கூறினார்.

இது எப்படி சாத்தியமானது என்றால் தீர்க்கமான ஷரீஆவின் அறிவுபெற்ற ஆலிமாகவும், உலக சட்டங்கள் உலக நாடுகளின் குற்றச் செயல்கள் குறித்தான முழுமையான உலக அறிவும் பெற்றிருந்ததன் விளைவாகத்தான் என்பதை சமூகம் ஏற்றுக் கொண்டாக வேண்டும்.

நபிகளாரின் வாழ்வினிலே…

அல்லாஹ்வின் தூதர் {ஸல்} அவர்கள் மஸ்ஜிதுன் நபவீயின் அறைக்குள் இருந்தார்கள்.

அப்போது பனூதமீம் கோத்திரத்தார்கள் உதாரித் இப்னு ஹாஜிப் மற்றும் அக்ரஃ இப்னு ஹாபிஸ், ஸபர்கான் இப்னு பத்ர், அம்ர் இப்னு அஹ்தம், ஹப்ஹாப் இப்னு யஸீத் ஆகியோரின் தலைமையில் அங்கே வருகை புரிந்தார்கள்.

فلما قدم وفد بني تميم كانا معهم فلما دخل وفد بني تميم المسجد نادوا رسول الله صلى الله عليه وسلم من وراء حجراته: أن اخرج إلينا يا محمد فآذى ذلك رسول الله صلى الله عليه وسلم من صياحهم فخرج إليهم فقالوا: يا محمد جئناك نفاخرك فأذن لشاعرنا وخطيبنا قال: قد أذنت لخطيبكم فليقل فقام عطارد بن حاجب فقال: الحمد لله الذي له علينا الفضل والمن وهو أهله الذي جعلنا ملوكاً ووهب لنا أموالاً عظاماً نفعل فيها المعروف وجعلنا أعز أهل المشرق وأكثره عدداً وأيسره عدة فمن مثلنا في الناس؟ ألسنا برءوس الناس وأولي فضلهم؟ فمن فاخر فليعدد مثل ما عددنا وإنا لو نشاء لأكثرنا الكلام ولكنا نحيا من الإكثار فيما أعطانا وإنا نعرف بذلك.

أقول هذا لأن تأتوا بمثل قولنا وأمر أفضل من أمرنا ثم جلس.

பள்ளிக்கு வெளியிலிருந்து முஹம்மதே! வெளியே வாரும் என்று அக்ரஃ இப்னு ஹாபிஸும், உயைனா இப்னு ஹிஸ்ன் அவர்களும் அழைத்தனர்.

அவர்கள் அழைத்தது அல்லாஹ்வின் தூதர் {ஸல்} அவர்களுக்கு நோவினை தருவதாய் அமைந்தது.

எனினும் உள்ளிருந்து நபிகளார் மிகவும் வேதனையுடன் வந்தார்கள். அண்ணலாரைப் பார்த்த அவர்கள் இருவரும் ”முஹம்மதே! நாங்கள் எங்களின் குலப்பெருமையை உங்களிடம் எடுத்துக் கூறவே நாங்கள் வந்திருக்கின்றோம்.

அனுமதி கொடுத்தால் நாங்கள் பிரசங்கத்தின் மூலமும் கவியின் மூலமும் அதை வெளிப்படுத்துவோம்” என்று கூறினார்கள்.

அல்லாஹ்வின் தூதர் {ஸல்} அவர்கள் சரி உங்கள் பேச்சாளரை அழையுங்கள்! உரை நிகழ்த்தட்டும்! என்று அனுமதி வழங்கினார்கள்.

உடனே அக்ரஃ இப்னு ஹாபிஸ், உதாரித் இப்னு ஹாஜிப் அவர்களை உரை நிகழ்த்துமாறு அழைத்தார்கள்.

அங்கே, ஒரு புறம் நபித்தோழர்களின் கூட்டமும் இன்னொரு புறம் பனூதமீம் கோத்திரத்தார்களும் குழுமியிருந்தனர்.

நபிகளாரின் முன் வந்து நின்ற உதாரித் உரை நிகழ்த்த ஆரம்பித்தார். உரையில் “ எங்களை சிறப்பு மிக்க சமுதாயமாகவும் வளமிக்க சமுதாயமாகவும் ஆக்கிய அல்லாஹ்வுக்கே அனைத்துப் புகழும்!

எங்களை அவன் அரசர்களாக ஆக்கியிருக்கின்றான். எங்களுக்கு பெரும் பொருளாதாரத்தையும் தந்திருக்கின்றான். நாங்கள் அவற்றை நல்ல வழிகளிலேயே பயன் படுத்தி வருகின்றோம்.

எங்களை சூரியன் உதிக்கும் திசையில் வாழச்செய்து கண்ணியப்படுத்தி இருக்கின்றான். நாங்கள் பெரும்பான்மை சமூகம் ஆவோம். எங்களைப் போல் மனித சமூகத்தில் உயர்ந்தவர் யார் இருக்கின்றார்கள்?

தலைமைத்துவத்தாலும் சிறப்பாலும் எங்களை விட உயர்ந்தோர் யார் இருக்கின்றார்கள்?

எங்களைப் போல் இப்படி அதிக எண்ணிக்கையில் வரிசைப் படுத்தி சொல்லும் அளவிற்கு யாருக்கு தைரியம் இருக்கின்றது?

இப்போதும் கூட நாங்கள் வெட்கத்தால் அதிகம் சொல்வதை தவிர்த்திருக்கின்றோம்.

முடிந்தால் எங்களைப்போல் சொல்லுங்கள் பார்க்கலாம்! எங்களை விட எதில் நீங்கள் சிறந்து இருக்கின்றீர்கள் என்பதை நாங்களும் தான் பார்க்கின்றோமே?” என்று கூறி அமர்ந்தார்.

இவை அனைத்தையும் மிகக் கவனமாக கேட்டுக் கொண்டிருந்த அண்ணலார் ஸாபித் இப்னு கைஸ் (ரலி) அவர்களை பனூ தமீம் கோத்திரத்தார்களின் உரைக்கு பதில் கூறுமாறு பணித்தார்கள்.

فقال رسول الله صلى الله عليه وسلم لثابت بن قيس بن الشماس أخي بني الحارث بن الخزرج قم فأجب الرجل في خطبته فقام ثابت فقال: الحمد لله الذي السموات والأرض خلقه قضى فيهن أمره ووسع كرسيه علمه ولم يك شيء قط إلا من فضله ثم كان من قدرته أن جعلنا ملوكاً واصطفى من خير خلقه رسولاً أكرمه نسباً وأصدقه حديثاً وأفضله حسباً فأنزل عليه كتابه وائتمنه على خلقه فكان خيرة الله من العالمين ثم دعا الناس إلى الإيمان به فآمن برسول الله المهاجرون من قومه وذوي رحمه أكرم الناس حسباً وأحسن الناس وجوهاً وخير الناس فعالاً ثم كان أول الخلق إجابة واستجاب لله حين دعاه رسول الله صلى الله عليه وسلم نحن فنحن أنصار الله ووزراء رسوله نقاتل الناس حتى يؤمنوا بالله فمن آمن بالله ورسوله منع منا ماله ودمه ومن كفر جاهدناه في الله أبداً وكان قتله علينا يسيراً أقول قولي هذا واستغفر الله لي وللمؤمنين والمؤمنات والسلام عليكم.

ஸாபித் இப்னு கைஸ் (ரலி) அவர்கள் எழுந்து சபையின் முன் வந்து நின்று “வானம் மற்றும் பூமியை படைத்து அவைகளின் மீது தம் கட்டளைகளை செயல் படுத்தி, விசாலமான அறிவுடன் காரியங்கள் அனைத்தையும் நடாத்துகின்ற ஏகனாம் அல்லாஹ்வுக்கே அனைத்துப் புகழும்!

எங்களை அவன் தன் வல்லமையால் உலகாளும் நல்லார்களாய் ஆக்கியிருக்கின்றான்.

மேலும், படைப்புகளிலேயே சிறந்த, பாரம்பரியத்தால் உயர்ந்த எப்போதும் உண்மை பேசுகிற குணத்தால் மிகச் சிறந்த ஒரு தூதரை எங்களுக்கு வழங்கி அவர்களுடன் இணைந்து வாழ்ந்திட எங்களுக்கு நற்பேறு வழங்கியுள்ளான்.

அவரின் மீது தன் வேதத்தை இறக்கியருளி, தன் படைப்பினங்களின் வாழ்க்கைக்கு விடியலாக அகில உலகத்தார்களுக்கு சிறந்த தேர்வாக அல்லாஹ் அவர்களை ஆக்கியிருக்கின்றான்.

அந்த இறைத்தூதர் ஈமான் எனும் ஒளிக்கற்றையின் பால் அழைத்தார். அந்த அல்லாஹ்வின் தூதரின் அழகிய அழைப்பை ஏற்று எங்களின் சகோதரர்களான முஹாஜிரீன்கள் அவர்களைக் கொண்டு ஈமான் கொண்டனர்.

பின்பு எங்களையும் அந்த ஒளிக்கற்றையில் வந்து பிரகாசத்தைப் பெற்றுக் கொள்ளுமாறு அந்த இறைத்தூதர் அழைத்தார்.

உடனடியாக நாங்கள் பதில் கொடுத்தோம். நாங்கள் அல்லாஹ்வின் உதவியாளர்களாய் மாறிப்போனோம். அவரின் தூதருக்கு உற்ற நேசர்களாய் ஆகிப்போனோம்.

அல்லாஹ்வை ஏற்றுக் கொள்ளும் வரை நாங்கள் பிறரிடம் சண்டை போடுவோம். ஏற்றுக் கொண்டு விட்டாலோ அவர்களின் உதிரத்திற்கும் உடமைகளுக்கும் உத்திரவாதமாய் நாங்கள் மாறிவிடுவோம்.

எங்களோடு இறை நிராகரிப்பு கொண்ட நிலையில் யார் எதிர்த்தாலும் அவர்களோடு அல்லாஹ்விற்காக இறுதி வரை உறுதியோடு போராடுவோம்!

அவர்களை வீழ்த்தி நாங்கள் சாதனை புரிவது எங்களுக்கு மிக எளிதான காரியம் ஆகும்.

இது தான் என்னுடைய உரையாகும். இந்த உரையின் மூலமாக நான் இறை நம்பிக்கை கொண்டிருக்கிற ஆண் பெண் அனைவரின் பிழைகளையும் அல்லாஹ் மன்னித்து அருள் பாளிக்க வேண்டுமாய் மன்றாடிக் கேட்டு விடை பெறுகின்றேன்.

அல்லாஹ்வின் சாந்தி உங்கள் மீது நிலவட்டும்!” என்று கூறி அமர்ந்தார்.

فقام الزبرقان بن بدر فقال:

نحن الكرام فلا حي يعادلنا ... منا الملوك وفينا تنصب البيع

وكم قسرنا من الأحياء كلهم ... عند النهاب وفضل العز يتبع

ونحن نطعم عند القحط مطعمنا ... من الشواء إذا لم يؤنس القزع

بما ترى الناس تأتينا سراتهم ... من كل أرض هوياً ثم تصطنع

فننحر الكوم عبطاً في أرومتنا ... للنازلين إذا ما أنزلوا شبعوا

فلا ترانا إلى حي نفاخرهم ... إلا استفادوا فكانوا الرأس يقتطع

فمن يفاخرنا في ذاك نعرفه ... فيرجع القوم والأخبار تستمع

إنا أبينا ولا يأبى لنا أحد ... إنا كذلك عند الفخر نرتفع

அடுத்து ஸபர்கான் இப்னு பத்ர் எழுந்து இலக்கிய நடையில் கவி படித்து தங்களது பெருமைகளை பறை சாற்றினார்.

قال ابن إسحاق: وكان حسان غائباً فبعث إليه رسول الله صلى الله عليه وسلم قال حسان: جاءني رسوله فأخبرني أنه إنما دعاني لأجيب شاعر بني تميم فخرجت إلى رسول الله صلى الله عليه وسلم وأنا أقول:

منعنا رسول الله إذ حل وسطنا ... على أنف راض من معد وراغم

منعناه لما حل بين بيوتنا ... بأسيافنا من كل باغ وظالم

ببيت حريد عزه وثراؤه ... بجابية الجولان وسط الأعاجم

هل المجد إلا السودد العود والندى ... وجاه الملوك واحتمال العظائم

قال: فلما انتهيت إلى رسول الله صلى الله عليه وسلم وقام شاعر القوم فقال ما قال عرضت في قوله وقلت على نحو ما قال قال: فلما فرغ الزبرقان قال رسول الله صلى الله عليه وسلم لحسان بن ثابت: قم يا حسان فأجب الرجل فيما قال فقام حسان فقال:

إن الذوائب من فهر وإخوتهم ... قد بينوا سنة للناس تتبع

يرضى بهم كل من كانت سريرته ... تقوى الإله وكل الخير يصطنع

அதற்கு பதில் கூற ஹஸ்ஸான் இப்னு ஸாபித் (ரலி) அவர்களை நபிகளார் அழைத்து கவி படிக்கச் சொன்னார்கள்.

அந்த சமயம் அங்கே ஹஸ்ஸான் இப்னு ஸாபித் (ரலி) அவர்கள் சபையில் இல்லை. ஆளனுப்பி அழைத்து வரச் சொல்லி பதில் கொடுக்கச் சொன்னார்கள்.

இறுதியாக பனூதமீம் கோத்திரத்தார்கள் இஸ்லாத்திற்குள் நுழைந்தனர். இந்த வரலாற்றுப் பிண்ணணியை அடிப்படையாகக் கொண்டுதான் அல் ஹுஜ்ராத் அத்தியாயத்தின் 3 –ஆம் வசனம் இறக்கியருளப்பட்டது.

                    (நூல்: தஹ்தீப் ஸீரத் இப்னு ஹிஷாம், பக்கம்:264-267)

இங்கே,

ஸாபித் இப்னு கைஸ் (ரலி) அவர்களிடம் மார்க்க அறிவும் வரலாற்று ரீதியான அறிவும் ஒருங்கே இருந்ததனால் அவர்களை முன்னிலைப் படுத்தினார்கள்.

ஹஸ்ஸான் இப்னு ஸாபித் (ரலி) அவர்களிடம் மார்க்க அறிவோடு இலக்கிய அறிவும் ஒருங்கே இருந்ததனால் சபையிலேயே இல்லாத போதும் அவரை அழைத்து வரச் செய்து பதில் கூறச் சொன்னார்கள்.

ஆகவே, இரண்டு கல்வியும் பெற்றிருந்த இருவரின் மிகச் சிறந்த ஆற்றலை வெளிப்படுத்தியதன் விளைவாக ஒரு சமூகமே இஸ்லாத்தை ஏற்றுக் கொண்டதாக வரலாறு சான்றுரைக்கின்றது.

எனவே, இஸ்லாமியக் கல்வி முறை என்பது மார்க்க அறிவும் உலகியல் விஞ்ஞான அறிவும் ஒன்று சேர்ந்து அமையப் பெற்றிருக்க வேண்டும் என்பதாகத் தான் அறிவுறுத்துகின்றது.

அல்லாஹ்வின் தூதர் {ஸல்} அவர்கள் கூட கல்வியை பயன் தருகிற கல்வி, பயன் தராத கல்வி என்று தான் அடையாளப் படுத்தினார்களே தவிர இன்று நாம் இரண்டாக பிரித்து வைத்து அழைப்பதைப் போல் அல்ல.

வாழ்வின் இன்பத்தை சுவைக்க வேண்டுமானால்…

உண்மையில் ஒரு மனிதனின் வாழ்க்கை இன்பமும், இனிமையும் நிறைந்ததாய் அமையப் பெற்றிருக்க வேண்டுமானால் அவனுக்கு சுய மரியாதையும், மான உணர்ச்சியும் மிக அவசியம் தேவை.

அவ்விரண்டையும் ஒருங்கே பெற்றவர்கள் இந்த மனித சமூகத்தில் இருக்க வேண்டுமானால் அவர்கள் ”கல்வியறிவு” பெற்றவர்களாய் இருப்பது அவசியம் என இஸ்லாம் வலியுறுத்துகின்றது.

وروى الزهري، عن ابن المسيب وعروة، عن حكيم بن حزام قال: سألت النبي صلى الله عليه وسلم فأعطاني، ثم سألته فأعطاني، فقال: " يا حكيم، إن هذا المال خضرة حلوة، من أخذه بسخاوة نفس بورك له فيه ومن أخذه بإشراف نفس لم يبارك له فيه، وكان كالذي يأكل ولا يشبع، واليد العليا خير من اليد السفلى " . قال حكيم: يا رسول الله، والذي بعثك بالحق لا أرزؤك ولا أحداً بعدك شيئاً، فكان أبو كبر رضي الله عنه يدعوه إلى عطائه فيأبى أن يأخذه، ودعاه عمرو رضي الله عنه فأبى، فقال عمر: يا معشر المسلمين، أشهدكم أني أدعو إلى عطائه فيأبى أن يأخذه، فما سأل أحداً شيئاً إلى أن فارق الدنيا.

وعمي قبل موته، ووصى إلى عبد الله بن الزبير.

ஹுனைன் யுத்தம், அதன் முடிவு முஸ்லிம்களுக்கு சாதகமாய் மாறிப்போனதோடு நின்று விடாமல் ஏராளமான கனீமத் செல்வங்களை அள்ளி வழங்கிற்று.

நபிகளார் அதனை தோழர்களுக்கு பங்கிட்டு கொடுத்தார்கள். புதிதாய் இஸ்லாத்தை தழுவியவர்களுக்கு தாராளமாய் வாரி வாரி வழங்கினார்கள். அப்போது தான் இஸ்லாத்தை தழுவியிருந்த ஹகீம் இப்னு ஹிஷாம் (ரலி) அவர்களுக்கும் வழங்கினார்கள்.

ஆனால், தனக்கு வழங்கப்பட்டது போதாது எனக்கூறி மீண்டும் தருமாறு நபிகளாரிடம் கோரினார். அண்ணலார் வழங்கினார்கள்.

இரண்டாம் முறையும் கோரினார். மீண்டும் அண்ணலார் வழங்கினார்கள். இவ்வாறு வழங்கப்பட்டதின் விளைவாக அவருக்கு நூறு ஒட்டகங்கள் கிடைத்தன.

பின்னர், ஹக்கீம் இப்னு ஹிஷாம் (ரலி) அவர்களை அழைத்து அண்ணல் நபி {ஸல்} அவர்கள் “ஹக்கீமே! மிகவும் உயர்தரமான ஒட்டகைகள் உமக்கு வழங்கப்பட்டுள்ளன. அவற்றை மன திருப்தியுடன் ஏற்றுக் கொண்டால் அது அல்லாஹ்வின் பரக்கத் அருள் வளம் நிறைந்து, பெருகிக் காணப்படும்.

ஆனால், பேராசை கொண்டு நீர் அதை அணுகும் பட்சத்தில் அதில் அல்லாஹ்வின் அருள் வளம் அணுவளவு கூட இருக்காது. மேலும், உண்டும் வயிறு நிரம்பாத மனிதனைப் போன்று நீர் ஆகி விடுவீர்! மேலும், தாழ்ந்திருக்கும் கையை விட மேலிருக்கும் உயர்ந்திருக்கும் கையே மிகச் சிறப்பானது” என்று கூறினார்கள்.

அதைக் கேட்ட ஹக்கீம் இப்னு ஹிஷாம் அவர்கள் “அல்லாஹ்வின் தூதரே! உம்மை சத்தியத்தைக் கொண்டு அனுப்பிய அந்த இறைவன் மீது ஆணை! என் வாழ் நாளில் இனி ஒரு போதும் உங்களைத் தவிர வேறு யாரிடமும் எதையும் கேட்கவே மாட்டேன். நான் இறக்கும் வரை யார் எதைத் தந்தாலும் பெற்றுக் கொள்ள மாட்டேன்! இது அல்லாஹ்வின் மீது ஆணை!” என்று முழங்கினார்கள்.

நாமும் தான் உணர்ச்சிப் பெருக்கில் சத்தியம் செய்கிறோம். ஆனால், நம்மில் எத்துணை பேர் இறுதி வரை அதை காப்பாற்றுகிறோம்.

அவரை சத்தியத்தில் இருந்து பிறழ்ந்து சென்றிட ஏராளமான தருணங்கள் வாசல் முன் வந்து நின்று கதவைத் தட்டின ஆனால் அவர்கள் ஒரு போதும் அதற்கு இசைந்து கொடுக்க வில்லை.

கலீஃபா அபூ பக்ர் (ரலி) அவர்கள் ஆட்சிக்காலத்தில் அரசுக் கருவூலத்தில் இருந்து ஹக்கீம் (ரலி) அவர்களுக்கு நிதிகள் ஒதுக்கப்பட்டு அதை வந்து பெற்றுக் கொள்ள வேண்டுமென கலீஃபா ஆளனுப்பினார்கள்.

அந்த நிதிகள் எதுவும் தமக்கு தேவை இல்லை என புறக்கணித்து விட்டார்கள்.

இரண்டாம் கலீஃபா உமர் (ரலி) அவர்களின் ஆட்சிக்காலம் ஏராளமான பணம் ஹக்கீம் (ரலி) அவர்களின் பேரில் தேங்கியிருப்பதையும், அதை அவர் பெற்றுக் கொள்ள மறுப்பதையும் அறிந்து கொண்ட கலீஃபா உமர் (ரலி) அவர்கள் மக்களை ஒன்று கூட்டி “மக்களே! இதோ இங்கு குவித்து வைக்கப்பட்டிருக்கின்ற இந்தப் செல்வங்களெல்லாம் ஹக்கீம் அவர்களுக்கானது.

ஆனால், அவர் முந்தைய ஆட்சியாளரான அபூ பக்ர் (ரலி) அவர்களிடமிருந்தும், நம்மிடமிருந்தும் இதைப் பெற்றுக் கொள்ள எவ்வளவோ அழைத்தும் தொடர்ந்து மறுத்து வருகின்றார். எனக்கும் அவருக்குமான இந்த விஷயத்தில் நீங்கள் அல்லாஹ்வின் சந்நிதானத்தில் சாட்சி பகரவேண்டும்” என்று கூறினார்கள்.

                             (நூல்: உஸ்துல் காபா, பாகம்:1, பக்கம்:278,279)

இந்த வரலாற்றுச் செய்தியை நினைவு படுத்துகின்ற வரலாற்று ஆசிரியர் காலித் முஹம்மத் காலித் (ரஹ்) அவர்கள் “நிரப்பமான கல்வியறிவு பெற்றிருந்ததன் காரணத்தால் அவர்களிடத்தில் இயற்கையாகவே சுயமரியாதைச் சிந்தனையும், மான உணர்ச்சியும் பிரவாகமெடுத்து ஓடியது” என்பதாக குறிப்பிடுகின்றார்கள்.

எனவே,

காலத்தின் அருமை கருதி இந்த சமூகம் தமது எதிர் கால தலைமுறையினரை மார்க்க அறிவும் உலக அறிவும் ஒருங்கே பெற்றவர்களாக உருவாக்கிட முன்வர வேண்டும்.

வளமான வாழ்விற்கும், நலமான வாழ்விற்கும் இஸ்லாத்தின் உயர்வுக்கும், இந்த சமூகத்தின் முன்னேற்றத்திற்கும் முஸ்லிம் உம்மத்தின் வளர்ச்சிக்கும் முழு மூச்சாய் பாடு பட கல்வியறிவின் உச்சத்திற்கு சென்றிடுவோம்.

வளமாய் வாழ … நலமாய் வாழ அல்லாஹ் அருள் புரிவானாக! ஆமீன்!

     

                        வஸ்ஸலாம்!!

சங்கைக்குரிய ஆலிம்களே! இந்த தலைப்பிற்கு தேவையான கூடுதலான தகவல்களைப் பெற்றுக் கொள்ள கடந்த 2013 ஆம் ஆண்டு ஜூன் மாதம் பதிவிட்ட நம்முடைய “இழந்த பெருமையை மீட்டெடுப்போம்!”  ”பொருளாதாரத்தை வலிமை படுத்துவோம்!”  “வரலாற்றை வாசிப்போம்! வரலாறு படைப்போம்!” ஆகிய தலைப்புகளை மேற்பார்வையிடவும்.