மிஹ்ராப் விளக்குகள்

 

ஊரடங்கு!

மீளாய்வு (சுயபரிசோதனை) செய்ததா முஸ்லிம் சமூகம்?…

 

கொரோனா – கோவிட் 19, இனி உலகில் நீண்ட காலம் நினைவில் நிலைத்திருக்கப் போகிற பெயர்.

சர்வதேச அளவில் அழிவையும் நாசத்தையும், வீழ்ச்சியையும் உண்டு பண்ணிய மகத்தான பேரிடர்.

மானுட சமூகம் இதுவரை சந்தித்திடாத மாபெரும் இழப்புகளை வாரிவழங்கிய பேரிடர்.

இந்த பேரிடரின் முதல் அலையிலே சுமார் 160 – நாட்கள் மார்ச் 25 முதல் ஆகஸ்ட் 31 வரை ஐந்து மாதங்கள் கடுமையான ஊரடங்களை நாம் சந்தித்தோம்.

இந்தப் பேரிடரின் இரண்டாம் அலையிலே சுமார் 68 நாட்கள் ரமழான் பிறை 12 ல் இருந்து தற்போது துல்கஅதா பிறை 20 வரை 2 மாதங்கள் 8 நாட்களாக தளர்வுகள் இல்லா தளர்வுகளுடன் கூடிய ஊரடங்கில் நாம் தொடர்ந்து பயணித்துக் கொண்டு இருக்கின்றோம்.

தமிழகத்தில் சென்னை, செங்கல்பட்டு, காஞ்சிபுரம், திருவள்ளூர் என நான்கு மாவட்டங்களில் மட்டுமே வழிபாட்டுத் தலங்கள் திறந்து வழிபட அனுமதி என்கிற அரசு ஆணையைப் பின் பற்றி முதல் ஜும்ஆ தொழுகையை தொழ அமர்ந்திருக்கின்றோம்.

அல்ஹம்துலில்லாஹ்! அல்லாஹ் ரப்புல் ஆலமீன் அவனுக்கு பிடித்தமான அவனுடைய இல்லத்தில் தொடர்ந்து வழிபட நம் அனைவருக்கும் அருள்புரிவானாக!

தமிழ்நாட்டின் இதர மாவட்ட மக்களுக்கும் அல்லாஹ் ரப்புல் ஆலமீன் அவனுடைய இல்லத்தில் வழிபடும் நஸீபைத் தந்தருள்வானாக! ஆமீன்! ஆமீன்! யாரப்பல் ஆலமீன்!!!.

இந்த கொரோனா கால ஊரடங்கு என்பது நாம் விரும்பாமலே நமக்கு தரப்பட்ட கட்டாய ஓய்வாகும்.

நாம் ஒவ்வொருவரும் நம்மை மீளாய்வு செய்ய நமக்கு தரப்பட்ட வாய்ப்புக்களாகவே நாம் பார்க்க வேண்டும்.

ஆற, அமர வீட்டில் அமர்ந்து மனைவி, மக்களோடு தாய், தந்தையோடு, சகோதர சகோதரிகளோடு, உறவுகளோடு, அண்டை அயலரோடு, சக முஸ்லிமோடு, சக மனிதரோடு, பிற உயிரினங்களோடு நான் எப்படி நடந்து கொண்டேன்? என கடந்த கால வாழ்வை அசைபோட்டு இனி நான் எப்படி நடந்து கொள்வேன்? என திட்டமிட நம் ஒவ்வொருவருக்கும் இறைவனால் தரப்பட்ட அவகாசமாகும்.

இறைவழிபாட்டில், தானதர்மத்தில், ஜகாத் வழங்குவதில், இன்ன பிற இறைக் கடமைகளில், இன்ன பிற இறையடியார் கடமைகளில் இதுவரை நான் எப்படி என் வாழ்வை அமைத்திருந்தேன்? என கடந்த கால வாழ்க்கையை அவதானித்து, இனி எப்படி நான் இந்த கடமைகளை மிகச் சரியாக நிறைவேற்றப் போகிறேன்? என தீர்மானம் எடுக்க நம் ஒவ்வொருவருக்கும் இறைவனால் தரப்பட்ட வாய்ப்பாகும்.

உண்மையில், நாம் மேற்கூறிய அடிப்படையிலான திட்டமிடலையோ, தீர்மானங்களையோ எடுத்திருக்கின்றோமா? என மீளாய்வு செய்ய வேண்டிய கட்டாயத்தில் இருக்கின்றோம்.

அல்லாஹ் ரப்புல் ஆலமீன் கடந்த காலங்களில் நாம் செய்த பாவங்களை மன்னித்து, அருள்புரிந்து எதிர்காலத்தில் நல்லோர்களாக வாழ்ந்திடும் நல்ல தௌஃபீக்கை தந்தருள்வானாக!! ஆமீன்! ஆமீன்! யாரப்பல் ஆலமீன்!!

எப்போதெல்லாம் இறைநம்பிக்கையாளர்கள் முடக்கப்பட்டார்களோ அதன் பின்னர் அவர்கள் மறுமலர்ச்சியையே சந்தித்துள்ளார்கள் என்கிறது வரலாறு.

ஷுஅபே அபூ தாலிப் – அபூதாலிப் பள்ளத்தாக்கில் மூன்றாண்டுகள் முடக்கி வைக்கப்பட்ட முஸ்லிம் சமூகம் ஹிஜ்ரத் பயணத்தின் மூலம் மறுமலர்ச்சி அடைந்தது.

ஹிஜ்ரி 6-ல் ஹுதைபிய்யாவில் முடக்கப்பட்ட முஸ்லிம் சமூகம் உலக நாடுகளின் மக்களின் இஸ்லாமிய பிரவேசத்தால் மறுமலர்ச்சி கண்டது.

முடக்கப்பட்ட காலத்தில் அந்த சமூகத்தின் நிலை முன்பை விட எல்லாவற்றிலும் தம்மை கூர்மை படுத்தியதே அடிப்படை காரணமாகும்.

மழலைச் செல்வங்களோடு…

கொரோனா நோய்த்தொற்று காரணமாக கடந்த இரண்டு ஆண்டுகளாக பள்ளி, கல்லூரிகள் திறக்கப்படாமல் பள்ளி, கல்லூரிகளுக்கு செல்லாமல் நம் வீட்டு மழலைச் செல்வங்களும், சிறார்களும், இளைஞர்களும் நம்முடனே நாட்களை கழித்துக் கொண்டிருக்கின்றார்கள்.

கடந்த காலங்களில் நம்மில் அநேகம் பேர் கவலையோடும், வருத்தத்தோடும் பகிர்ந்து கொண்டது “என்ன செய்யச் சொல்றீங்க? என் பசங்க காலையில பள்ளிக் கூடம் போனா ஸ்பெஷல் கிளாஸ் முடிந்து இரவு தான் வீட்டுக்கு வருகின்றான். வந்ததும் வராததுமா டியூசன், அடுத்து புராஜக்ட் இப்படியே நேரம் போயிடுது 

இதுல எப்படிங்க தொழ சொல்றது? ஓத மதரஸா அனுப்புறது? எங்கங்க அதுக்கெல்லாம் நேரம் இருக்குது?” என்று தான்

ஆனால், கடந்த இரண்டு ஆண்டுகளாக அவர்கள் நம்மோடு கழித்துக் கொண்டு இருக்கின்றார்களே நாம் அவர்களுக்கு என்ன கற்றுக் கொடுத்திருக்கின்றோம்?

ஆன்லைன் வகுப்புக்கு என்று மொபைலை கையில் கொடுத்து சதா மொபைலோடே நம் வீட்டு மழலைகளை ஒதுக்கி விட்டோம்.

முன்பைவிட இப்போது அவர்கள் மோசமாகவே நடந்து கொள்கின்றார்கள். காலை 9 மணி வரை தூக்கம். இரவு 12 மணிக்கு மேல் தான் தூக்கம் இடையில் விளையாட்டு, ஆன்லைன் வகுப்பு என பழையது போல் தானே இன்னமும் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கின்றார்கள்,

விதிவிலக்காக சில பெற்றோர்கள் இந்த ஊரடங்கை பயன்படுத்தி தங்கள் பிள்ளைகளை ஹாஃபிழாக உருவாக்கி இருக்கின்றார்கள். இன்னும் சிலர் தங்களின் பிள்ளைகள் விஷயத்தில் அக்கறையோடு நடந்து கொண்டிருக்கின்றார்கள்.

நமக்கு அமானிதங்களாக வழங்கப்பட்ட நம் சந்ததிகளோடு நமக்கு வாய்ப்பாக தரப்பட்ட ஊரடங்கை நாம் எப்படி பயன் படுத்திக் கொண்டோம்? என்பது சுய பரிசோதனை செய்து பார்க்க வேண்டும்.

சுவனத்தில் வழங்கப்படுகிற அந்தஸ்துகளில் ஒரு அந்தஸ்து  ஓய்வு காலங்களை நன்முறையில் பயன்படுத்தியதற்காகவே வழங்கப்படுவதாக அல்லாஹ் தன் அருள்மறையில் குறிப்பிடுகின்றான்.

كُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِيئًا بِمَا أَسْلَفْتُمْ فِي الْأَيَّامِ الْخَالِيَةِ

“உலகின் ஓய்வு நாட்களில் (மறுமைக்காக நன்மைகளை) நீங்கள் முற்படுத்தி வைத்த செயல்களின் காரணமாக மகிழ்ச்சியுடன் உண்ணுங்கள், பருகுங்கள்!” என்று அவர்களுக்கு கூறப்படும்”.                                    ( அல்குர்ஆன்: 69: 24 )

எனவே, ஊரடங்கின் பெயரால் ஓய்வாக இருக்கும் இந்த நாட்களை நம் வாழ்க்கையின் பல்வேறு பகுதிகளை மறு சீரமைப்பு செய்வதற்காக பயன்படுத்திக் கொள்வோம்.

பொதுவாக மழலைச் செல்வங்களை அல்லாஹ்விடம் கேட்கும் போதே நல்ல, ஸாலிஹான சந்ததியாக கேட்டுப் பெறுமாறு இஸ்லாம் தூண்டுகிறது.

هُنَالِكَ دَعَا زَكَرِيَّا رَبَّهُ قَالَ رَبِّ هَبْ لِي مِنْ لَدُنْكَ ذُرِّيَّةً طَيِّبَةً إِنَّكَ سَمِيعُ الدُّعَاءِ

“ஜகரிய்யா தம் ரப்பை அழைத்துப் பிரார்த்தித்தார்: “என்னுடைய இறைவனே! உன் புறத்திலிருந்து எனக்கு தூய்மையான சந்ததியை வழங்குவாயாக! நிச்சயமாக! நீயே பிரார்த்தனைகளை செவியேற்பவனாக இருக்கின்றாய்”.    ( அல்குர்ஆன்: 3: 38 )

رَبِّ هَبْ لِي مِنَ الصَّالِحِينَ

“இப்ராஹீம் பிரார்த்தித்தார் என் இறைவனே! நல்லோர்களிலிருந்து எனக்கு ஒரு சந்ததியை வழங்குவாயாக!” என்று.                          ( அல்குர்ஆன்: 37: 100 )

சந்ததிகளை இறை அருளோடு இணைத்துக் கொள்ளுமாறும், இறை வழிபாட்டில் நிலைத்திருக்கச் செய்யுமாறும் இறைவனிடம் கேட்குமாறு இஸ்லாம் வலியுறுத்துகின்றது.

رَبَّنَا وَاجْعَلْنَا مُسْلِمَيْنِ لَكَ وَمِنْ ذُرِّيَّتِنَا أُمَّةً مُسْلِمَةً لَكَ

“(இப்ராஹீம் பிரார்த்தித்தார்) எங்கள் இறைவனே! எங்கள் இருவரையும் முற்றிலும் உனக்கு வழிபடுகின்றவர்களாகவும், இன்னும் எங்கள் சந்ததியிலிருந்தும் உனக்கு வழிபடுகின்ற ஒரு சமுதாயத்தையும் ஆக்கியருள்வாயாக!”.(அல்குர்ஆன்:2:128)

رَبِّ اجْعَلْنِي مُقِيمَ الصَّلَاةِ وَمِنْ ذُرِّيَّتِي رَبَّنَا وَتَقَبَّلْ دُعَاءِ

“(இப்ராஹீம் பிரார்த்தித்தார்) என் இறைவனே! என்னையும் எனது சந்ததியிலுள்ளோரையும் தொழுகையை நிலை நிறுத்துவோராக ஆக்குவாயாக! எங்கள் இறைவனே! எனது பிரார்த்தனையை ஏற்றுக்கொள்வாயாக!”.(அல்குர்ஆன்:14:40)

உயர்ந்த இலட்சியங்களோடு, கனவுகளோடு சந்ததிகளை வளர்த்து ஆளாக்கிட உதவிடுமாறு இறைவனை அழைத்து பிரார்த்திப்பதை இஸ்லாம் கடமையாக்கி இருக்கின்றது.

وَالَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا هَبْ لَنَا مِنْ أَزْوَاجِنَا وَذُرِّيَّاتِنَا قُرَّةَ أَعْيُنٍ وَاجْعَلْنَا لِلْمُتَّقِينَ إِمَامًا

“எங்கள் இறைவனே! எங்களது துணைகள் மூலமும், எங்களது சந்ததிகள் மூலமும் கண்களுக்கு குளிர்ச்சியை எங்களுக்கு வழங்கிடுவாயாக! மேலும், பயபக்தி உடையவர்களுக்கு எங்களை முன்னோடியாக, வழிகாட்டியாக ஆக்கியருள்வாயாக” என்றும் இபாதுர்ரஹ்மான் – ரஹ்மானின் அடியார்கள் இறைவனை அழைத்துப் பிரார்த்திப்பார்கள்.                                           ( அல்குர்ஆன்: 25: 74 )

எனவே, நம்முடைய மழலைச் செல்வங்களை நெறிப்படுத்துவதற்கான வாய்ப்புகள் நமக்கு கிடைக்கும் போது நாம் மிகச் சரியாக பயன்படுத்தி மிகச் சிறந்த மனிதர்களை, ஆளுமைகளை, முன்னோடிகளை இந்த உலகிற்கு, இந்த உம்மத்திற்கு வழங்கிட முயற்சிக்க வேண்டும்.

சந்தர்பத்தை சாதகமாக்கி சந்ததியை நெறிப்படுத்தி தீனுல் இஸ்லாத்திற்கு அர்ப்பணித்த அஸ்மா (ரலி) அவர்கள்.

கலீஃபா உமர் {ரலி} அவர்கள் ஒரு நாள் வீதியில் நடந்து வந்து கொண்டிருந்தார்கள்.  வீதியில் சில சிறுவர்கள் விளையாடிக் கொண்டிருந்தனர். உமர் {ரலி} அவர்களைக் கண்டதும் அச் சிறுவர்கள் ஓடி ஒளிந்து கொண்டனர்.  ஒரெயொரு சிறுவர் மட்டும் ஓடாமல் விளையாடிக் கொண்டிருந்தார்.                                                        

 நேராக அச் சிறுவரிடம் சென்ற உமர் {ரலி} அவர்கள் “ஏன் நீ மட்டும் உன் தோழர்களோடு ஓடாமல் இங்கேயே நின்று விட்டாய்?” எனக் கேட்டார்கள்.  அதற்கு, அச்சிறுவர் “அமீருல் முஃமினீன் அவர்களே! நான் தான் தவறொன்றும் செய்ய வில்லையே? பிறகு நான் ஏன் ஓட வேண்டும். மேலும்,நீங்கள் செல்வதற்கு வீதி தான் விசாலமாக இருக்கின்றதே? பிறகு நான் ஏன் ஓட வேண்டும். என்று கேட்டார்.                           

 உடனே, உமர் {ரலி} அவர்கள்  சற்றேரக்குறைய 12 வயதே ஆன அச் சிறுவரை தம் அருகே அழைத்து ”தலையை தடவிக் கொடுத்து, முதுகை தட்டிக் கொடுத்து இப்படித்தான் உண்மையை, சத்தியத்தை யார் எதிரிலும் சொல்லத் தயங்கிடக் கூடாது. துணிவுடன் கூற வேண்டும். என்று பாராட்டிக் கூறினார்கள்.                                              

அச்சிறுவர் வேறுயாருமல்ல அபூபக்ர் {ரலி} அவர்களின் மகள் அஸ்மா {ரலி} அவர்களின் மகன் அப்துல்லாஹ் இப்னு சுபைர் {ரலி} அவர்கள் தான்.                                                                

பின் நாளில் கொடுங்கோன்மை புரிந்த ஹஜ்ஜாஜ் இப்னு யூஸுஃபை மிகத் துணிவோடு எதிர் கொண்டு போராடிட, உமர் {ரலி} அவர்களின் பாராட்டல் தான் உந்து சக்தியாக இருந்ததோ என்னவோ ஹஜ்ஜாஜின் எந்தவொரு உருட்டலுக்கும்,மிரட்டலுக்கும் பயப்படாமல் “அஞ்சா நெஞ்சத்துடன்” தொடர்ந்து போராடினார்கள்.                

வரலாற்றில் அடக்கு முறையாளர்களை நடுங்கவைத்தவர்கள் எனும் ஒரு சிறப்பியலே இருக்கிறது.  அதில் ஒருவராக தம்மை இணைத்துக் கொண்டு தனியோரு புகழுக்குச் சொந்தக்காரராக மிளிர்கிறார்கள்.                         

 ஹஜ்ஜாஜ் ஹரம் ஷரீஃபை முற்றுகையிட்டிருந்த வரலாற்றின் மிக மோசமான தருணம் அது. எப்படியும் தாம் ஷஹீதாகி விடுவோம் என்பதை விளங்கியிருந்த அப்துல்லாஹ் {ரலி}, நடுநிசியில் தம் தாயார் அஸ்மா {ரலி} அவர்களைச் சந்திக்க வந்திருந்தார்கள்.                                

தாயாரிடம் அவர் ” நான் எப்படி நடந்து கொள்ள வேண்டும் என நீங்கள்  விரும்புகின்றீர்கள்?” என்று கேட்டார்.   அதற்கு அஸ்மா {ரலி} அவர்கள் “மகனே! என்னை விட உன்னைப் பற்றி நீயே நன்கறிவாய்! நீ சத்தியத்தின் மீதே இருக்கின்றாய்! ஆதலால் தான் மக்களையும் சத்தியத்தின் மீது ஒன்றினைத்து இருக்கின்றாய்!                                                       

எனவே எதை நீ சத்தியமென நீ உறுதி கொண்டுள்ளாயோ, அதில் மரணம் வரும் வரை நிலைத்திரு. எதைக் கண்டும் அஞ்சாதே! பனீ உமைய்யாக்களின் சிறுவர்கள் முட்டுக்கட்டிக் கொண்டு வேடிக்கை பார்ப்பது போன்று நீயும் இருந்து விடாதே!   ஹஜ்ஜாஜ் இப்னு யூஸுஃப் – க்கு எதிரான உன் போராட்டம் உலகாதாய நோக்கங்களை அடிப்படையாகக் கொண்டதாக இருக்குமேயானால், மகனே நன்றாக விளங்கிக் கொள். பூமியில் நடமாடுபவர்களில் நீயே மிக மிகக் கெட்டவன்.                      உன்னையும் அழித்து, உன்னை நம்பி உன் பின்னால் அணிதிரண்டு உனக்கு ஆதரவாய் நிற்கிற நம் மக்களையும் கொன்றொழித்த மாபாவியாகி விடுவாய்!” என்று கூறினார்கள்.

அமைதியாய் கேட்டுக் கொண்டிருந்த அப்துல்லாஹ் {ரலி} அவர்கள் தம் தாயார் அஸ்மா {ரலி] அவர்களை நோக்கி “ எனதருமைத் தாயே! நான் மரணத்தைக் கண்டு பயந்தோ, உலகில் வாழ வேண்டும் என ஆசைப் பட்டோ உம்மைக் காண வர வில்லை.                             

மாறாக,  ”ஒரு வேளை இந்த அநீதிக்கு எதிரான போராட்டத்தில் நான் இறந்து போய் விட்டால் உங்களின் நிலை என்னவாகுமோ? நீங்கள் தைரியம் இழந்து விடக்கூடாது என்பதற்காக, ஆறுதல் வார்த்தைக் கூறிச் சென்றிடவே வந்தேன்.                        

 ”அல்லாஹ்வின் மீது சத்தியமாக! தாயே! இந்தப் போராட்டத்தின் பிண்ணனியில் உலகாதாயம் எனக்கில்லை. எனக்கு இந்த உலக சொகுசின் மீது எப்போதுமே பற்றிருந்ததில்லை.                            

  அல்லாஹ்வின் சட்ட திட்டங்களை மீறிடும் துணிவு ஒருக்காலத்திலும் எனக்கு ஏற்பட்டதில்லை. ஒரு போதும் என்னை நம்பி என் பின்னால் அணி திரண்டு நிற்கும் இந்த அப்பாவிகளை ஏமாற்றிடவோ, துரோகமிழைத்திடவோ மாட்டேன்! என்னை வாழ்த்தி வழியனுப்புங்கள் தாயே!” என்றார்.                                        

 

தம் மகன் சத்தியத்தின் மீது வார்க்கப்பட்ட இரும்பு கோட்டையாய் நிலைத்திருப்பதை உணர்ந்த அஸ்மா {ரலி} அவர்கள் “ மகனே! சத்தியமாக நான் உன்னை குறித்து நல்ல முடிவையே ஏற்றிருக்கின்றேன்.  ஒன்று நான் உனக்கு முன் இறந்து போவேன், அல்லது எனக்கு முன் நீ இறந்து போவாய்! பின்பு வானை நோக்கி கையை உயர்த்தி “இறைவா! என் மகனுக்கு அருள் செய்வாயாக! அவரின் நெருக்கடியில் அவருக்கு நீ உதவியாளனாய் இருப்பாயாக!”  அவர் என்னிடமும் என் கணவரிடமும் எப்படி கருணையுடன் நடந்து கொண்டாரோ, அது போன்றே நீயும் அவருக்கு கருணை புரிவாயாக!” யாஅல்லாஹ்! உன் விஷயத்தில் அவர் எடுத்திருக்கும் முடிவை நான் முழுமையாக நம்புகின்றேன்! அவர் விஷயத்தில் நீ எடுக்கும் எந்த முடிவாக இருந்தாலும் அதைப் பொருந்திக் கொள்ளும் மன நிலையை எனக்கு தந்தருள்வாயாக!”  என் மகன் விஷயத்தில் நான் மேற்கொள்ளும் பொறுமைக்கு பகரமாக, நன்றியாளர்களுக்கும், பொறுமையாளர்களுக்கும் நீ கொடுக்கும் நற்கூலியை வழங்குவாயாக!” என்று கண்ணீர் மல்க பிரார்த்தித்தார்கள்.                                                         

راح عبد الله بن الزبير رضي الله عنه يسأل أمه أسماء بنت أبي بكر رضي الله عنها، ماذا يفعل وقد تخلّى عنه الناس؟ فقالت له: "إن كنت على حقٍّ فامضِ لشأنك، لا تمكّن غلمان بني أميّة، وإن كنتَ إنما أردت الدنيا فبئس العبد أنت! أهلكت نفسك ومن معك؛ القتل أحسن". فقال: "يا أُمَّتِ، إني أخاف إن قتلوني أن يمثِّلوا بي". قالت: "إنّ الشاة لا يضرُّها سلخها بعد ذبحها".

 தன் மகனை அருகே அழைத்த அஸ்மா {ரலி} அவர்கள் உச்சி முகர்ந்து வழியனுப்புகிற போது தம் மகன் கவசம் அணிந்திருப்பதை உணர்ந்தார்கள்.  உடனே அஸ்மா {ரலி} அவர்கள் “மகனே! கோழைகளைப் போல கவசம் அணிந்து இருக்கிறாயே! உன் பாரம்பரியம் என்ன? உன் தந்தை சுபைர் {ரலி} அவர்களின் வீரம் என்ன? உன் தாயின் தந்தையான அபூபக்ர் {ரலி} அவர்களின் இறைநம்பிக்கையின் தரம் என்ன? ஒரு ஷஹீதின் மகன் அல்லவா நீ? கழற்றி தூர எறி! என்றார்கள்.                 

 

இதைக் கேட்ட அப்துல்லாஹ் {ரலி} அவர்கள் “சாவிற்கு அஞ்சி நான் கவசம் அணியவில்லை தாயே! நான் எதிரிகளின் கையில் சிக்குண்டால் என்னை சல்லடையாக ஆக்கி விடுவார்கள்.  அதை ஏற்றுக் கொள்கிற மன நிலை உங்களுக்கு இருப்பதாக நான் கருதவில்லை. தள்ளாத வயதில் என் மரணத்தின் மூலம் உங்களை ரணப்படுத்த விரும்பவில்லை.                               

 

இதோ! உங்களின் விருப்பப்படியே கவசம் இன்றி களம் காண்கிறேன் தாயே! உங்களது கையால் நீங்களே தூக்கி எறிந்து விடுங்கள்.” என்று கூறி கவசத்தை கழற்றி தாயாரிடம் கொடுத்து விட்டு, விடை பெற்றுச் சென்றார்கள்.                                     

 

அதிகாலையில் நடந்த சண்டையில் அப்துல்லாஹ் {ரலி} அவர்கள் உட்பட அவரின் ஆதரவாளர்கள் 240 பேர் ஷஹீதாக்கப்பட்டார்கள். அப்துல்லாஹ் {ரலி} அவர்கள் சொன்னது போலவே அவரின் உடலை சல்லடையாக உருக்குலைத்திருந்தார்கள் ஹஜ்ஜாஜின் படை வீரர்கள்.

 

இன்றைய சமூகத்தில் அப்துல்லாஹ் இப்னு ஜுபைர் {ரலி} போன்ற ஆற்றலும்,  திறமையும் மிக்க இளஞ் சிறார்கள் ஏராளமாய், தாராளமாய் எங்கோ ஒளிந்து கொண்டிருக்கின்றார்கள். அவர்களை அடையாளங் கண்டு இந்த சமூகத்தின் முன்னால் அறிமுகப்படுத்தி, இந்த உம்மத்தின் உயர்வுக்கும் எழுச்சிக்கும் தோள் கொடுத்து உதவும் தோழனாய், சமூகத்தின் துயர் துடைக்கும் காரணியாய் மாறிடுவோம்.          (  நூல்: ரிஜாலுன் ஹவ்லர் ரஸூல் {ஸல்}… )    

 

   சோபனப் பேற்றை பெறுவதற்காக உருவாக்கப்பட்ட ஃபாதிஹ்….

ونشأ تحت رعاية أبيه السلطان "مراد الثاني" سابع سلاطين الدولة العثمانيةالذي عمل على تعليمه وإعداده ليكون جديرًا بمنصب السلطان ، والقيام بمسئوليته ، فأتم "محمد الفاتح" حفظ القرآن ، وقرأ الحديث النبوي ، وتعلم الفقه الإسلامي .
  
ودرس "محمد الفاتح"  الرياضيات والفلك وفنون الحرب والقتال ، وإلى جانب ذلك تعلم اللغات العربية والفارسية واللاتينية واليونانية ، وخرج مع أبيه في معاركه وفتوحاته .

ثم ولاه أبوه إمارة صغيرة ؛ ليتدرب على إدارة شئون الدولة تحت إشراف عدد من كبار علماء عصره ، وهو ما أثر في تكوين شخصية الأمير الصغير ، وبناء تفكيره بناءً إسلاميًّا صحيحًا .

وقد نجح الشيخ "آق شمس الدين "- وكان واحدًا ممن قام على تربية "محمد الفاتح" وتعليمه – في بث روح الجهاد والتطلع إلى معالي الأمور في نفس الأمير الصغير، وأن يلمح له بأنه المقصود ببشارة النبي – صلى الله عليه وسلم- .. وكان لهذا الإيحاء دور كبير في حياة "محمد الفاتح" فنشأ محبًّا للجهاد ، عالي الهمة والطموح ، واسع الثقافة ، وعلى معرفة هائلة بفنون الحرب والقتال .

·       توليه الحكم .. والعمل على تحقيق البشارة :

 وبعد وفاة أبيه السلطان "مراد الثاني" في (5 من المحرم 852 ﻫ = 7 من فبراير 145 م) تولى "محمد الفاتح" عرش الدولة العثمانية ، وكان شابًّا فتيًّا في العشرين من عمره ، ممتلأ حماسًا وطموحًا ، يفكر في فتح مدينة "القسطنطينية" عاصمة الدولة البيزنطية .. وسيطر هذا الحلم على مشاعر "محمد الفاتح" ، فأصبح لا يتحدث إلا في أمر الفتح ، ولا يأذن لأحد ممن يجلس معه أن يتحدث في موضوع غير هذا الموضوع .

وكانت الخطوة الأولى في تحقيق هذا الحلم هو السيطرة على مضيق "البسفور" حتى يمنع "القسطنطينية" من وصول أية مساعدات لها من أوروبا ، فبنى قلعة كبيرة على الشاطئ الأوروبي من مضيق "البسفور" ، واشترك هو بنفسه مع كبار رجال الدولة في أعمال البناء ، ولم تمض ثلاثة أشهر حتى تم بناء القلعة التي عرفت بقلعة "الروم" ، وفى مواجهتها على الضفة الأخرى من "البسفور" كانت تقف قلعة "الأناضول" ، ولم يعد ممكنًا لأي سفينة أن تمر دون إذن من القوات العثمانية .

وفى أثناء ذلك نجح مهندس نابغة أن يصنع للسلطان "محمد الفاتح" عددًا من المدافع ، من بينها مدفع ضخم عملاق لم يُرَ مثله من قبل ، كان يزن (700) طن، وتزن القذيفة الواحدة (1500) كيلو جرام، وتسمع طلقاته من مسافات بعيدة ، ويجره مائة ثور يساعدها مائة من الرجال الأشداء وأطلق على هذا المدفع العملاق اسم المدفع السلطاني .

·       فتح "القسطنطينية" .. وتحقق البشارة :

وبعد أن أتم السلطان "محمد" استعداداته زحف بجيشه البالغ (265) ألف مقاتل من المشاة الفرسان ومعهم المدافع الضخمة حتى فرض حصاره حول "القسطنطينية" ، وبدأت المدافع العثمانية تطلق قذائفها على أسوار المدينة الحصينة دون انقطاع ليلاً أو نهارًا ، وكان السلطان يفاجئ عدوه من وقت لآخر بخطة جديدة في فنون القتال حتى تحطمت أعصاب المدافعين عن المدينة وانهارت قواهم .

وفى فجر يوم الثلاثاء الموافق (20من جمادى الأولى 827 ﻫ = 29 من مايو 1453 م) نجحت القوات العثمانية في اقتحام الأسوار ، وزحزحة المدافعين عنها بعد أن عجزوا عن الثبات ، واضطروا للهرب والفرار ، وفوجئ أهالي "القسطنطينية" بأعلام العثمانيين ترفرف على الأسوار ، وبالجنود تتدفق إلى داخل المدينة كالسيل المتدفق .

وبعد أن أتمت القوت العثمانية فتح المدينة دخل السلطان "محمد"- الذي أطلق عليه من هذه اللحظة "محمد الفاتح" – على ظهر جواده في موكب عظيم وخلفه وزراؤه وقادة جيشه وسط هتافات الجنود التي تملأ المكان :

"ما شاء الله ، ما شاء الله ، يحيا سلطاننا ، يحيا سلطاننا "

ومضى موكب السلطان حتى بلغ كنيسة "آيا صوفيا" حيث تجمع أهالي المدينة ، وما إن علموا بوصول السلطان "محمد الفاتح" حتى خرُّوا ساجدين وراكعين ، ترتفع أصواتهم بالبكاء والصراخ لا يعرفون مصيرهم وماذا سيفعل معهم السلطان "محمد الفاتح" .

800 ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக அண்ணல் நபிகளாரின் ஓர் சோபனத்தைப் பெற்றிட வேண்டும் என்கிற முனைப்போடு பல இஸ்லாமிய ஆட்சியாளர்கள் முயன்று அது கிடைக்காமல் போனதும், அந்த சோபனத்திற்கு சொந்தக்காரர் யார் என ஒட்டுமொத்த இஸ்லாமிய உலகும் எதிர்பார்த்த வரலாற்று நிகழ்வொன்று ஹிஜ்ரி 857 –இல் சாத்தியமானது.

அந்த சோபனத்தைச் சொந்தமாக்கியவர் உஸ்மானிய கலீஃபாவான முஹம்மது இப்னு ஸுல்தான் என்று அறியப்படுகின்ற முஹம்மத் அல் ஃபாத்திஹ் (ரஹ்) அவர்கள்.

அம்ர் இப்னு ஆஸ் (ரலி) அவர்கள் அறிவிக்கின்றார்கள்: “ஒரு முறை நாங்கள் நபி {ஸல்} அவர்களைச் சூழ அமர்ந்திருந்தோம். அப்போது, காண்ஸ்டாண்டி நோபிள், ரோம் இவற்றில் எது முதலில் வெற்றி கொள்ளப்படும்? என்று வினவினோம். அதற்கு, மாநபி {ஸல்} அவர்கள் “ஹிர்கலின் நகரம் காண்ஸ்டாண்டி நோபிள் முதலில் வெற்றி கொள்ளப்படும். படைத் தளபதிகளில் மிகச் சிறந்தவர். அந்த நகரத்தை வெற்றி கொள்ளும் தளபதியே! படைகளில் மிகச் சிறந்த படையும் அதுவே!” என கூறினார்கள்.                                 ( நூல்: முஸ்னத் அஹ்மத் 6645 )

காண்ஸ்டாண்டி நோபிள் என்பது துருக்கியின் தற்போதைய இஸ்தான்பூல் நகரமாகும் இதை அரபு மொழியில் குஸ்தன்தீனியா என்றழைக்கப்படுகிறது.

அன்று இறுதி தூதரின் காலத்தில் பெரும் வல்லரசான ரோம் சாம்ராஜ்யம் பரந்த இரண்டு கிளைகளைக் கொண்டு அமைந்திருந்தது . ஒன்று; ரோமைத் தலைநகராகக்கொண்ட மேற்கு ராஜ்யம். இன்னொன்று; காண்ஸ்டாண்டி நோபிளைத் தலைநகராகக்கொண்ட கிழக்கு ராஜ்யம். அக்கிழக்கு ராஜ்யம்தான் பைஸாந்தியப் பேரரசு எனப்பட்டது.

இந்தச் சோபனத்தைப் பெற்றிட வேண்டும் என்ற நோக்கில் முதலாவதாக முயற்சி மேற்கொண்டவர்கள் கலீஃபா முஆவியா (ரலி) அவர்கள்.

ஸுஃப்யான் இப்னு அவ்ஃப் (ரலி) அவர்கள் தலைமையில் அப்துல்லாஹ் இப்னு அப்பாஸ் (ரலி) அப்துல்லாஹ் இப்னு உமர் (ரலி), அபூஅய்யூபுல் அன்ஸாரி (ரலி), அப்துல்லாஹ் இப்னு ஜைத் (ரலி) போன்ற முக்கியத்துவம் வாய்ந்த நனித்தோழர்களைக் கொண்ட படையை அனுப்பி வைத்தார்கள்.

எனினும் அந்த நகரின் கோட்டைச் சுவரைக் கூட அந்த படையால் நெருங்க முடியாமல் போனது. அங்கு நடை பெற்ற போரில் வெற்றியும் கிடைக்கவில்லை. அபூஅய்யூபுல் அன்ஸாரி (ரலி) அவர்கள் அந்த போரில் ஷஹீத் ஆனார்கள். அந்த கோட்டையின் அருகேயே நல்லடக்கமும் செய்யப்பட்டார்கள்.

அதன் பின்னர் ஹிஜ்ரி 54 –இல் கலீஃபா வலீத் இப்னு அப்துல் மலிக்கின் காலத்தில் தளபதி மூஸா இப்னு நுஸைர் அவர்களும், ஹிஜ்ரி 99 –இல் ஸுலைமான் இப்னு அப்துல் மலிக்கின் காலத்திலும் முயற்சிகள் மேற்கொள்ளப்பட்டது.

உமைய்யாக்கள் ஆட்சியின் போதும், அப்பாஸியர்கள் ஆட்சியின் போதும் பெரும், பெரும் முயற்சிகள் படையெடுப்புகள் மேற்கொள்ளப்பட்டு இறுதியில் தோல்வியே மிஞ்சியது.

அடுத்து சல்ஜூக்கிய சாம்ராஜ்யம் முயன்று அதுவும் தோல்வியில் முடிந்தது.

பின்னர், நீண்ட காலத்திற்குப் பின்னர் உஸ்மானியப் பேரரசு அந்த சோபனத்தை நோக்கி நகர்ந்தது.

ஆம்! 1393 –இல் உஸ்மானிய்ய பேரரசின் கலீஃபா பாயஸீத் காண்ஸ்டாண்டி நோபிளை முற்றுகையிட்டார்.

எனினும், ஐரோப்பியர்கள், மங்கோலியர்கள் ஆகியோரின் உதவியோடு பைஸாந்தியப் பேரரசன் முஸ்லிம் படையைத் தோற்கடித்தான்.  இதில் கலீஃபா பாயஸீத் (ரஹ்) ஷஹீத் ஆனார்கள்.

கலீஃபா பாயஸீதின் மரணத்தைத் தொடர்ந்து அவரது மகன் முஹம்மது இப்னு பாயஸீத் ( 1 –ஆம் முஹம்மது ), அவர்களும், அவரைத் தொடர்ந்து அவரது மகன் முராத் இப்னு முஹம்மது ( 2 –ஆம் முராத் ) அவர்களும் ஆட்சி செய்தனர்.

1432 –இல் 2 ஆம் முராத் அவர்களுக்கு ஆண் குழந்தை ஒன்று பிறந்தது. முஹம்மத் என்று பெயரிட்ட 2 ஆம் முராத் ஆக் ஷம்சுத்தீன் என்கிற மாபெரும் மேதையிடம் தன் மகனை பராமரிக்கும் பொறுப்பை ஒப்படைத்தார்.

தன் மகனார் முஹம்மத் பார்க்கும் இடம் அனைத்திலும் பெருமானார் {ஸல்} அவர்களின் சோபனம் நிறைந்த அந்த நபி மொழியை இடம் பெறச் செய்து, அவரை நாள் தோரும் உற்சாகமூட்டிக் கொண்டே இருப்பார் தந்தை 2 ஆம் முராத் அவர்கள்.

ஆக் ஷம்சுத்தீன் அவர்கள் முஹம்மத் அவர்களை குர்ஆனில் தேர்ச்சி பெற்றவராகவும், ஹாஃபிழாகவும், ஹதீஸ் கலை, ஃபிக்ஹ் கலை, வரலாறு ஆகியவற்றிலும் தேர்ச்சி பெற்றவராக ஆக்கினார்.

அத்தோடு, அரபு, பாரசீகம், லத்தீன், கிரேக்கம் துருக்கி ஆகிய மொழிகளில் புலமைப் பெற்றவராகவும் ஆக்கினார். முறையான போர்ப்பயிற்சிகள் வழங்கி மாபெரும் மதியூகியாகவும், வீரனாகவும் மாற்றினார்கள்.

அன்பும், பண்பும், மார்க்கப்பற்றும் கொண்டவராகவும் முஹம்மத் அவர்களை உருவாக்கி 2 ஆம் முராத் அவர்களிடம் ஒப்படைத்தார்கள்.

அப்போது, முஹம்மத் அவர்களுக்கு வயது 12 தான் ஆகியிருந்தது. ஒரு ஆட்சியாளருக்கு உரித்தான அத்துனை அம்சங்களும் தம் மகனுக்கு கிடைத்து விட்டதாகக் கருதிய மாபெரும் உஸ்மானிய சாம்ராஜ்யத்தின் கலீபா சுல்தான் 2ம் முராத் முஹம்மதை கலீபாவாக நியமித்து விட்டு அனைத்துப் பொருப்புக் களிலிருந்தும் ஒதுங்கி தூரமான இடம் ஒன்றிற்கு சென்று விடுகிறார்

இந்நிலையில், அரியணையில் அமர்ந்து சில மாதங்கள் ஆவதற்குள் ரோம பேரரசு உஸ்மானிய சாம்ராஜ்யத்தின் மீது பாரியதொரு படையெடுப்பு மேற்கொண்டது.

இதை கட்டுப்பாட்டுக்குள் கொண்டுவருவது முஹம்மதுக்கு மிகக்கடினமாக இருந்தது. எனவே தந்தையின் உதவியை நாட முடிவு செய்தான். விரைவாகவந்து படைக்குத் தலைமை தாங்குமாறு தந்தைக்கு கடிதம் அனுப்பினார்.

தந்தையிடமிருந்து “இப்பொழுது நீ தான் ஆட்சியாளன், படைக்கும் நீயே தலைமை தாங்கு..! என்னால் வர முடியாது” என்று பதில் வந்தது.

இதற்கு முஹம்மதின் பதில் கடிதம் பின்வருமாரு இருந்தது. “ஆம் நான் தான் ஆட்சியாளன். இப்பொழுது நான் கட்டளையிடுகிறேன், உடனடியாக வந்து படையை வழி நடாத்துங்கள் என்று.

ஒருவாராக தந்தையின் உதவியோடு படையெடுப்பை முறியடித்து வெற்றி வாகை சூடினார் முஹம்மத்.

மீண்டும் 2 ஆம் முராத் தம் மகனிடம் இருந்து ஆட்சிப் பொறுப்பை திரும்பப் பெற்றுக் கொண்டார்.

முஹம்மத் 18 –ஆவது வயதை அடைந்த போது உஸ்மானியப் பேரரஸின் 8 –வது ஆட்சியாளராக தந்தை 2 –ஆம் முராதால் நியமிக்கப்படுகின்றார்.

      நீண்ட கால போர்த்திட்டம் தீட்டி 1435 –ஆம் ஆண்டு ஹிஜ்ரி 857 –இல் 2,65000 இரண்டு லட்சத்து அறுபத்தி ஐந்தாயிரம் வீரர்களோடு காண்ஸ்டாண்டி நோபிளை நோக்கி படையெடுப்பை நடத்தினார்.

சுமார் 53 நாட்களாக கடல் வழியாகவும், தரை வழியாகவும் மிகப் பெரிய முற்றுகையிட்டு மகத்தான வெற்றி வாகை சூடினார்.

ஹிஜ்ரி 52 –இல் முஆவியா (ரலி) அன்ஹு அவர்களிடம் இருந்து துவங்கிய சோபனத் தாகத்திற்கு வெற்றி வாகை சூடி சுமார் 805 ஆண்டு கால தேடலுக்கு முற்றுப் புள்ளி வைத்தார்.

வரலாற்றில் முஹம்மத் அல் ஃபாத்திஹ் என்ற நிரந்தர புகழுக்குச் சொந்தக் காரராக மாறிப்போனார்.

இதன் பிண்ணனியில் முஹம்மத் அவர்களின் தந்தை, ஆக் ஷம்சுத்தீன் (ரஹ்) அவர்களின் மகத்தான பங்களிப்பு என்பதோடு 2 –ஆம் முராத் அவர்களின் இல்லத்திற்கும் மகத்தான பங்கு இருக்கின்றது.

அந்த இல்லம் எப்போதும் குர்ஆன், ஹதீஸ், வரலாறு ஒலிக்கும் இடமாக, அவரின் தந்தையின் துஆ ஒலிக்கும் இடமாக, காணும் இடமெல்லாம் நபிகளாரின் சோபனம் நினைவூட்டப்படும் இடமாக இருந்தது என்பதே நிதர்சனமான உண்மையாகும்.

அல்லாஹ் ரப்புல் ஆலமீன் ஒரு சோபனத்தைப் பெறுவதற்கு 800 ஆண்டு கால தொடர் முயற்சிக்குப் பிறகு மகத்தான வெற்றியை நல்கினான் என்றால் இந்த உலகின் 100 ஆண்டு கால ஏகாதிபத்திய, மேற்குலக, ஃபாஸிச சக்திகளுக்கு எதிரான போராட்டத்தில் இந்த உம்மத்திற்கு மகத்தான வெற்றியை நல்குவான்.

அந்த வெற்றியை நோக்கிய நகர்வுக்கு நாம் முஹம்மத் அல் ஃபாத்திஹ் போன்றவர்களை உருவாக்க முயற்சிக்க வேண்டும்.

அத்தகைய சூழல் கொண்ட இஸ்லாமிய இல்லங்களை நாம் உடனடியாக நிர்மாணிக்க சூளுரைக்க வேண்டும்.

இஸ்லாமிய மயமாக்கப்பட்ட சந்ததிகளை உருவாக்குவோம்! இந்த உம்மத்தின் உயர்வுக்கும் வித்திடும் மேன்மக்களை நிர்மாணிப்போம்! 

இது போன்ற வாய்ப்புக்களைப் பயன்படுத்தி வல்லோன் அல்லாஹ்வின் சுவனத்து அந்தஸ்துகளை பெறுவோம்!!