அல்லாஹ்வின் ஆற்றல்
அளவிட முடியாதது!
ஐயாயிரம்
கிலோமீட்டர் தொலைவு கடல் கடந்து போய் தாக்கும் ஏவுகணைகளையும், அவற்றை இருந்த
இடத்தில் அமர்ந்து கொண்டே திசைமாறாமல் கணிணி மூலம் இயக்கும் ஆற்றல்
பெற்றிருக்கிறது நவீன விஞ்ஞான சமூகம்.
ஒருவர்
மாறி ஒருவர் செயற்கை கோள்களை விண்வெளியில் இயக்கி புவியாட்சி செய்கிற தொழில்
நுட்பத்தை பயன்படுத்தும் வலிமை கொண்டிருக்கிறது நவீன விஞ்ஞான சமூகம்.
ஆனாலும்,
கோலாலம்பூரிலிருந்து பெய்ஜிங்கிற்கு கிளம்பிய மலேசிய ஏர்லைன்ஸின் போயிங் 777
விமானம் 239 பயணிகளுடன் மலேசியாவிற்கும் வியத்நாமிற்கும் இடையே தென்சீனக்கடலின்
மீது பறக்கும் போது காணாமல் போனது.
இதுவரை
அது குறித்தான தகவல்களை நாளொருமேனியும் பொழுதொரு வண்ணமாக புதிது புதிதாக ஊடகங்கள்
வெளிப்படுத்துவதை நாம் கண்டு வருகின்ற இந்த வேளையில் நமக்கு புலப்படுகிற விஷயம்
ஒன்றே ஒன்றுதான்.
மனித
அறிவு என்ன தான் விஞ்ஞான உலகில், அறிவியல் யுகத்தில் ஆதிக்கம் செலுத்தினாலும் அதன்
பரிணாமம் ஒரு குறிப்பிட்ட எல்கை வரை மட்டுமே!
மனிதனால்
எல்லை எதுவென்றே என கண்டுபிடிக்க இயலாத எண்ணற்ற பல கோள்களையும், துணைக்கோள்களையும்
நாம் வாழ்கிற இப்பிரபஞ்சத்தையும் அதன் பிரம்மாண்டத்தையும் அதி அற்புதமாக படைத்து
இயக்கிக் கொண்டிருக்கும் ஓர் ஒப்பற்ற படைப்பாளனை அளவிடும் அளவிற்கு மனித அறிவுக்கு
வலிமையில்லை.
நிர்ணயிக்கப்பட்டுள்ள
எல்லைக்கு உள்ளே மட்டும் தான் மனித அறிவு இயங்கும். ஆனால், ஒரு போதும் அல்லாஹ்வின்
ஆற்றலை, அளப்பெரும் அறிவாற்றலை ஒரு எல்லைக்குள் வைத்து எடைபோட்டுப் பார்க்க மனித
சமூகத்தால் இயலாது அப்படி முயற்சிப்பது அறியாமையின் அத்தாட்சியாகும்.
அல்லாஹ்
கூறுகின்றான்: “ஆனால், உங்களுக்கு மிகக் குறைவாகவே அறிவு ஞானம் வழங்கப்பட்டுள்ளது.”
( அல்குர்ஆன்:17:85)
முரண்களின்
பிறப்பிடமே அறிவியலும், விஞ்ஞானமும்...
நவீன அறிவியலும், விஞ்ஞானமும் பல்வேறுவிதமான முரண்களைக் கொண்டதாகும்.
முதலில் ஒன்றைச் சொல்வார்கள் பின்பு அதை மறுத்து ஒன்றைச் சொல்வார்கள். பின்பு
அதையும் மறுத்து மூன்றாவதாக ஒன்றை ஆய்வு செய்து சொல்வார்கள்.
பிறகு இன்னொரு ஆய்வாளர் கடைசியாக வந்த மூன்று கருத்துக்களையும்
மறுத்து விட்டு முந்தைய ஆய்வே சிறந்ததென்பார். இது அறிவியலில், விஞ்ஞானத்தில்
தவிர்க்க முடியாத ஒன்றாக மாறிப்போனதை பார்க்க முடிகிறது.
இப்போதும் அப்படித்தான் நிகழ்ந்துள்ளது. மார்ச் 8 ஆம் தேதி காணாமல்
போன விமானத்தைப் பற்றி ஒவ்வோரு நாட்டு ரேடாரும் ஒவ்வொரு விதமாக சொல்வதைக் காண
முடிகிறது. ரேடார் என்னவோ ஒன்றுதான் ஆனால், அதன் மூலம் பெறப்படுகிற தகவல்கள் தான்
வெவ்வேறாக இருக்கின்றது.
உதாரணத்திற்கு சில தகவல்களைப் பார்ப்போம்.
1.கி.பி.1795 –ல் டாக்டர். சாமுவேல் ஹானிமனால்
ஆங்கில மருத்துவத்திற்கு எதிராக ஹோமியோபதி கண்டுபிடிக்கப்பட்டது. அவர்
கண்டுபிடித்த முதல் மருந்து – சின்ஹோனா (Cinhona)
இது எந்த நோய்க்காக கண்டுபிடிக்கப்பட்டது தெரியுமா?
மலேரியாவிற்காகத்தான்! 1795 முதல் இன்று வரை ஹோமியோபதி மருத்துவர்கள் மலேரியா
உள்பட பல்வேறு நோய்களுக்கு இந்த மருந்தை பயன்படுத்தி வெற்றி கண்டுள்ளார்கள்.
ஆனால், மருத்துவ விஞ்ஞானம் மலேரியா காய்ச்சலுக்கு காரணம் மலேரியா
கிருமிகள் தான் (Malaria
Parasites). என்று கூறுகின்றது. இதை
கண்டுபிடித்தது 1864 –ல், இதை கண்டுபிடித்தவர் லூயிஸ் பாஸ்டர் என்பவர்.
கிருமிகளைக் கொல்லும் மருந்துகள் கண்டுபிடிக்கப்பட்டது 1929 –ல்,
முதல் கிருமிக் கொல்லியான (Antibiotic)
மருந்தான பென்சிலின் பயங்கரமான
பக்கவிளைவுகளை ஏற்படுத்துகிறது என்று இப்போது விஞ்ஞானம் அறிவித்து இருப்பது
வேறுவிஷயம்.
மலேரியாவிற்கான மருந்து 1930 களில் தான் கண்டுபிடிக்கப்பட்டுள்ளதாக
மருத்துவ விஞ்ஞானம் கூறுகின்றது.
இங்கே முரண்பாட்டைக் கவனித்தீர்களா? ஏற்கனவே, மருந்து
கண்டுபிடிக்கப்பட்ட ஒரு நோய்க்கு 70 ஆண்டுகளுக்கு பின்பு ஒரு காரணமும், பின்னர்
நேர்மாறான ஒரு மருந்தும் கண்டு பிடிக்கப்பட்டுள்ளது.
(நூல்: (அ. உமர் ஃபாரூக் M.Acu, D.Ed (Acu) அவர்கள் எழுதிய ) உடலின் மொழி, பக்கம்:49,50)
2.கி.பி. 1864 –ல் லூயிஸ் பாஸ்டர் என்பவர் உடலில் காணப்படும்
நுண்ணுயிர்கள் – கிருமிகள் என்றும் – அக்கிருமிகளே நோய்களைத் தோற்றுவிக்கின்றன
என்றும் கூறினார். அதை நிரூபிக்கும் விதமாக பாரீஸ் வியன்னா பல்கலை கழகத்தில் ஒரு
ஆய்வை நடத்தினார் பாஸ்டர்.
மாமிசத்துண்டு ஒன்று திறந்த வெளியில் வைக்கப்பட்டது. பல மணி
நேரங்களுக்குப் பிறகு அது அழுகி நோயுற்று இருந்தது. அதில் பலவகை கிருமிகள்
இருப்பதும் கண்டுபிடிக்கப்பட்டது.
“நோய்களுக்கு காரணம் – கிருமிகள்! ஒவ்வொரு கிருமியும் ஒவ்வொரு நோயை
ஏற்படுத்தும் சக்திபடைத்தவை. இக்கிருமிகள் காற்று, நீர் போன்றவை மூலமாக மனித
உடலின் உள்ளே புகுகின்றன” என்று
லூயிஸ் பாஸ்டர் அறிவித்தார். இது தான் இன்றைய மருத்துவ விஞ்ஞானத்தின் அடிப்படை
கொள்கை (Infection Theory – கிருமிக்கொள்கை) யாக இருக்கின்றது.
முதன் முதலில் கிருமிகளைக் கண்டுபிடித்த டாக்டர். ஆண்டனி பீச்சாம்ப்
இக்கொள்கையை முற்றிலும் நிராகரித்தார். அதே 1864 –ல் பாரீஸ் வியன்னா
பல்கலைகழகத்தில் ஆய்வு ஒன்றை நடத்தினார்.
ஒரு மாமிசத்துண்டை காற்றுப் புகாத கண்ணாடிப்பேழையில் வைத்தார். பல
மணி நேரங்கள் கழித்து அது அழுகி, நோயுற்று இருந்தது. அதில் பல வகை கிருமிகளும்
காணப்பட்டன.
“காற்றின் வழியே கிருமிகள் வருகின்றன என்றால், காற்றே புகாத இந்தப்
பேழைக்குள் எப்படி கிருமிகள் வந்தன?” என
பாஸ்டருக்கு சவால் விடுத்த பீச்சாம்ப், தொடர்ந்து தன் ஆய்வுகளின் முடிவை
வெளியிட்டார்.
“உடலில் தேங்கியிருக்கும் கழிவுப் பொருட்களிலிருந்து கிருமிகள்
உருவாகின்றன. இக்கிருமிகள் கழிவுகளை உணவாக உட்கொண்டு உடலிற்கு நன்மை செய்கின்றன.
ஒரு கட்டத்தில் கழிவுகள் தீர்ந்த நிலையில் கிருமிகள் தானே அழிந்து விடுகின்றன”
என்பதே அவர் வெளியிட்ட முடிவாகும்.
இதே கொள்கைதான் உலகெங்கும் பின்பற்றப்பட்டு வரும் பாரம்பரிய
மருத்துவங்களின் “லிக்கோ கோட்பாடு” என்று அழைக்கப்படுகிறது.
இதன் பின்னரும் 1869 –ல் மீண்டும் ஓர் ஆய்வை நடத்தி தம் கொள்கையை
வலுப்படுத்தினார் பீச்சாம்ப்.
கிருமிகள் பற்றி துவங்கப்பட்ட இப்படியான ஆய்வுகளின் முடிவுகள் லூயிஸ்
பாஸ்டரின் கிருமிக்கொள்கைகளுக்கு எதிராகவே இருந்தன.
1892 –ல் பவேரியா நாட்டைச்சார்ந்த டாக்டர். பெட்டின் காபர் என்பவர்
கிருமிகளை தன் உணவில் கலந்து உட்கொண்டார். எவ்வித பாதிப்புமின்றி, இதே பரிசோதனையை
மீண்டும் மீண்டும் பல்கலைக்கழகங்களில் நிகழ்த்திக் காட்டினார்.
1916 –ல் கனடா நாட்டைச்சார்ந்த டாக்டர். ஜான் பி. பிஃரேசர் என்பவர்
கழிவுகளிலிருந்து தான் கிருமிகள் உருவாகின்றன என்று நிரூபித்தார்.
இறுதியில், லூயிஸ் பாஸ்டர் தன் மரணப்படுக்கையில் இருந்த போது “உடல்
தான் எல்லாமே; கிருமிகள் ஒன்றுமில்லை” (Tissue
is everything; Germ is nothing) என்று தன்
ஆய்வுகளுக்கு எதிரான கருத்தை தானே வெளியிட்டார்.
இன்று
வரையும் கிருமிக்கொள்கை சர்ச்சைக்குரியதாவே இருந்து வருகின்றது. நமது மருத்துவ
பல்கலைக்கழகங்களும் கிருமிக்கொள்கையை ஆங்கில மருத்துவ பாடமாகவும், கிருமி
எதிர்ப்புக்கொள்கையை மாற்று மருத்துவப் பாடமாகவும் நடத்திக் கொண்டிருக்கின்றது.
(நூல்:
உடலின் மொழி, பக்கம்:52-55)
3.1981 –ஆம் ஆண்டில் அமெரிக்காவில் தான் முதன் முதலில் எய்ட்ஸ் நோய்
பற்றிய தகவல் உலகிற்கு வெளியாகியது. 1986 வரை 14,000 –க்கும் மேற்பட்டோர் இக்கொடிய
நோயால் பாதிக்கப்பட்டனர். இதில் 51 சதவீதம் பேர் இறந்து போயினர். மேலும்,
இரண்டாவது சர்வதேச எய்ட்ஸ் மாநாட்டில் 1991 –ஆம் ஆண்டிற்குள் மூன்று லட்சம்
பேருக்கு எய்ட்ஸ் வரலாம் என அச்சம் தெரிவிக்கப்பட்டது.
சில ஆண்டுகளுக்கு முன் நைரோபியில் நடைபெற்ற சர்வதேச மகளிர் மாநாட்டில்
இந்தியாவின் சார்பில் இந்திய சுகாதார அமைப்பின் அன்றைய கௌரவச் செயலாளர் கிலாடா
கலந்து கொண்டு பேசுகையில் “மும்பையிலுள்ள ஒரு கோடி ஜனத்தொகையில் சுமார் ஒரு லட்சம்
பெண்கள் விபச்சாரத்தில் ஈடுபட்டுள்ளனர். தில்லியிலுள்ள எழுபது லட்சம் ஜனத்தொகையில்
நாற்பதாயிரம் பெண்களும், புனேவில் 15 முதல் 20 சதவிகிதம் வரையிலான திருமணமான
பெண்களும் விபச்சாரத்தில் ஈடுபட்டுள்ளனர்” என்று குறிப்பிட்டார்.
(நூல்: அ. கான் பாக்கவி அவர்கள் எழுதிய
அருள்மறை குர்ஆனும் அறிவியல் கண்டுபிடிப்புகளும், பக்கம்:221-224.)
எய்ட்ஸ் ஏற்படக்காரணம் என்று H.I.V. (Human Immunodeficency Virus) கிருமியைக் கூறியது மருத்துவ உலகம். ஆனால்,
உலகத்தின் சிறந்த மருத்துவ அறிவியலாளர்கள் சிலர் இதனை கடுமையாக மறுக்கின்றனர்.
சுவிஸ் செஞ்சிலுவைச் சங்க ரத்தவங்கியின்
இயக்குநரும், பெர்ன் பல்கலைகழகத்தின் நோய் எதிர்ப்பாற்றல்துறையின் சிறப்பு
பேராசிரியருமான டாக்டர். ஆல்பர்ட் ஹாஸ்ஸிக் “எய்ட்ஸ் உயிர்க் கொல்லி நோய் என்று
பிரச்சாரம் செய்வதை ஒழிக்க வேண்டும்” என்றார். (சண்டே டைம்ஸ், லண்டன் - 3.4.1994)
கலிபோர்னியா பல்கலைகழகத்தின் மரபணுக்கள் துறை
பேராசிரியர் டாக்டர். ஹாரி ரூபின் “எய்ட்ஸ் க்கு காரணம் H.I.V. கிருமி தான் என்பதை நிரூபிக்க முடியவில்லை” என்றார். (சண்டே டைம்ஸ், லண்டன் 3.4.1994)
மரபணு உயிரியல் துறையைச் சார்ந்த பேராசிரியர்
டாக்டர். ஹார்வி பியாலி “HIV என்பவை மிகச் சாதாரண கிருமிகள்.
விஞ்ஞானிகள் கூறும் அசாதாரணமான விளைவுகள் HIV கிருமிகளால் ஏற்படுவது சாத்தியமே இல்லை” என்றார். (ஸ்பின், ஜூன்
1992.)
ரசாயனத்துறையில் 1980 –ஆம் ஆண்டு நோபல் பரிசு
பெற்ற மரபணுத்துறை பேராசிரியர் டாக்டர். வால்டர் கில்பர்ட் “எய்ட்ஸ் நோய்க்கு HIV வைரஸ் காரணமல்ல; மற்ற ஏதேனும் காரணங்களால்
எய்ட்ஸ் வந்தாலும் ஆச்சர்யப்படுவதற்கில்லை” என்றார். (ஆம்னி, ஜூன் 1993)
இவற்றையெல்லாம் விட, முதன் முதலில் HIV எனும்
கிருமியை கண்டுபிடித்த – பாரீஸ் பாஸ்டர் கல்லூரியின் கிருமியியல் துறை பேராசிரியர்
டாக்டர். லுக்மோன் ஃபிக்னியர் “HIV
எய்ட்ஸ் க்கு காரணமல்ல; இதைப் பற்றிய
ஆராய்ச்சியாளர்களின் கட்டுரைகளில் ஏராளமான குளறுபடிகளும், பித்தலாட்டங்களும் உள்ளன”
என்றார். (மியாமி ஹெரால்ட், 23.12.1990)
(நூல்: உடலின்
மொழி, பக்கம்:58,59)
ஆக இன்னும் எவ்வளவோ உதாரணங்களை அடுக்கிக்
கொண்டே போகலாம். மனித அறிவும், அந்த அறிவால் கண்டுபிடிக்கப் படுகிற நவீன
கண்டுபிடிப்புகளும் ஓர் குறிப்பிட்ட எல்லைக்குள்ளே தான் கட்டுண்டு கிடக்கின்றன.
அதோடு மட்டுமின்றி முன்னுக்குப் பின் முரணான பல
முரண்கள் அங்கே ஒளிந்து கொண்டிருக்கின்றன.
ஆனால், அல்லாஹ்வின் ஆற்றலும், விசாலமான அறிவும்
தெரிவிக்கின்ற எந்த ஒன்றிலும் எள் முனையளவு கூட முரணைக் காண இயலாது.
சூரிய சந்திர இயக்கம் குறித்து அல்குர்ஆனில்
அல்லாஹ் கூறுகின்ற சான்று ஒன்றே போதுமானதாகும்.
அல்லாஹ் கூறுகின்றான்: “மேலும், இரவு
அவர்களுக்கு மற்றொரு சான்று ஆகும். அதிலிருந்து நாம் பகலை அகற்றிவிடும்போது
அவர்கள் மீது இருள் சூழ்ந்து கொள்கிறது.
மேலும், சூரியனும் ஒரு சான்றாகும். அது
தனக்குரிய இடத்தை நோக்கிச் சென்று கொண்டிருக்கின்றது. இது பேரறிவு படைத்தோனும்,
வல்லமை மிக்கவனுமாகிய இறைவனின் நிர்ணயமாகும்.
மேலும், சந்திரன் இன்னொரு சான்றாகும். அதற்கு
நாம் பல்வேறு நிலைகளை ஏற்படுத்தியுள்ளோம். எதுவரையெனில், அது உலர்ந்து வளைந்து போன
பேரீச்சம்காம்பு போல் மீண்டும் ஆகிவிடுகின்றது.
சூரியன் சந்திரனைச் சென்றடைய முடியாது. மேலும்,
இரவு பகலை முந்திவிடவும் முடியாது. ஒவ்வொன்றும் தத்தமது மண்டலங்களில் நீந்திக்
கொண்டிருக்கின்றன.
(அல்குர்ஆன்:36:37-40)
செயற்கைகோள் மூலமாக உலக நாடுகளையே தன்
கண்காணிப்பில் வைத்துள்ளதாக மார்தட்டிக்கொள்ளும் அமெரிக்காவும், அதை இதுவரை
நம்பிக்கொண்டிருந்த உலக மனித சமுதாயமும் வெட்கித் தலைகுனிய வேண்டிய காலகட்டத்தில்
இருக்கின்றது.
கடைசியாக கிடைத்த தகவலின் படி ரேடாரின் கண்ணில்
மண்ணை தூவி விட்டு விமானம் பயணித்ததாக கதை சொல்கிறார்கள்.
எது எப்படியோ மனித அறிவுக்கும், நவீன
கண்டுபிடிப்புகளுக்கும் உண்டான எல்லையை தீர்மானிப்பதாக இந்த மாயமாய்ப் போன விமானம்
அமைந்து விட்டதை இறை நம்பிக்கையாளன் உணர்ந்து கொள்வான்.
அருள்மறை குர்ஆனும், நவீன விஞ்ஞானமும்...
விஞ்ஞானம் உண்மையேன நம்பிக்கொண்டிருக்கும் பல
விஷயங்களை இஸ்லாம் அங்கீகரிப்பதில்லை. மேலும், அருள்மறை குர்ஆன் என்பது ஓர்
அறிவியல் புத்தகமும் இல்லை.
மாறாக, அது ஓர் அத்தாட்சிகள் நிறைந்த அற்புதப்
பெரு நூலாகும். இப்பூமியில் அமைந்துள்ள மனித வாழ்வின் அடிப்படை நோக்கத்தை மனிதன்
அறிந்து கொண்டு, இயற்கையின் இயல்புகளோடு இணங்கி வாழ்ந்திட வேண்டும் என்று அழைப்பு
விடுப்பதே அல்குர்ஆனின் ஆழமான தத்துவமாகும்.
1.டார்வின் கொள்கை
கி.பி. 1809 –ல் பிறந்த டார்வின் 1882 –ல்
மறைந்தார். வாழும் காலங்களில் இயற்பியல் (Physics) அறிஞர் என பெரிதும் போற்றப்பட்டார். இவர் தான் பரிணாமக் கொள்கையை
உலகிற்கு அறிவித்தார்.
”அனைத்து
வகைப் படைப்பினங்களும் ஆரம்பத்தில் ஒரே வகையாகத் தான் இருந்தது. பின்னர் தான்
பலவகைப் படைப்புக்களாக அவை பரிணமித்தன. பல மில்லியன் ஆண்டுகளுக்கு முன்னால்,
நீரில் ஒரே செல் மட்டுமே தோன்றியது” என்பது தான் டார்வின் தத்துவம் என
அறியப்படுகின்றது.
இதை அடிப்படையாகக் கொண்டு மனிதன்
குரங்கிலிருந்து தோன்றினான். பின்னர் படிப்படியாக பரிணாம வளர்ச்சி பெற்று மனிதன்
தற்போதைய வடிவத்தை எய்தினான் என்று அறிவியல் உலகம் இன்று வரை கூறிக்கொண்டுதான்
இருக்கின்றது.
பல்வேறு ஆய்வுகளும், ஆராய்ச்சியின் முடிவுகளும்
அது தவறான கொள்கை என்று உணர்த்திய பின்பும் கூட அறிவியல் உலகம் இன்று வரை அதை
ஏற்றுக் கொள்ள மறுக்கின்றது.
அதற்கு நேர்மாற்றமாக, மனிதன் இப்போதுள்ள
நிலையிலேயே தான் முதன் முதலாகத் தோன்றினான் எனக் குர்ஆன் கூறுகின்றது.
பரிணாமம், வளர்ச்சி, படித்தரம் போன்ற எதுவும்
அவனுடைய வரலாற்றில் இல்லை என்று குர்ஆன் கூறுகின்றது.
மேலும், படைக்கப்பட்ட முதல் நாளிலிருந்தே அவன்
மனிதனாக இருந்தான்; பண்பாடு உள்ளவனாக இருந்தான்; முழுஅறிவோடும் உணர்வோடும்
இருந்தான் என்றும் குர்ஆன் கூறுகின்றது.
முதல் மனிதர் களிமண்ணால் படைக்கப்பட்டார்;
அடுத்தடுத்த மனிதர்கள் விந்தினால் படைக்கப்பட்டனர் என்ற கருத்தை, அல்குர்ஆனில்
அல்லாஹ் 15 இடங்களில் கூறுகின்றான்.
மனித இனம் ஆரம்பத்திலிருந்து ஒரே
மூலத்திலிருந்து படைக்கப்பட்டது தான் என்றும், ஒரே ஆன்மாவிலிருந்தே மனித இனம்
பல்கிப் பெருகியது என்றும் அல்குர்ஆனில் அல்லாஹ் 5 இடங்களில் கூறுகின்றான்.
மனித இனமே உலகில் தோன்றிய உயிரினங்களில் மிகச்
சிறந்த உயிரினம் என்பதாக அல்குர்ஆனின் 17:70 –ஆம் வசனமும், 95:8 –ஆம் வசனமும்
பேசுகின்றது.
மேலும், மனித இனத்தின் முதல் மனிதரான ஆதம்
(அலை) அவர்களை அல்லாஹ் எல்லா நாகரீகமும், அறிவும் நிறைந்தவராகத்தான் படைத்தான்
என்பதாக அல்குர்ஆனின் 2:30-33 வசனத்தில் குறிப்பிடுகின்றான்.
ஆக, டார்வின் கொள்கை சுத்தப்பொய் என்றும்,
அடிப்படை ஆதாரம் அற்றது எனவும் அல்குர்ஆன் வலியுறுத்துகிறது.
சில போது, அறிவியல் விஞ்ஞானம் நடைமுறைக்கு
அப்பாற்பட்டதாக கருதியிருந்தவைகளில் இஸ்லாமிய வழிகாட்டுதலை மறுப்பேதுமின்றி
மண்டியிட்டு உண்மைபடுத்திய சம்பவங்களும் உண்டு.
2.பிரசவகால அவகாசம்.
அதிகபட்சமாக ஒரு குழந்தை தாயின் வயிற்றில் 298
நாட்கள் கூடிப்போனால் 317 நாட்கள் இருக்கும், பின்பு பிரசவம் நிகழ்ந்துவிடும்
என்றுதான் 1944 ஃபிப்ரவரி 10 –ஆம் தேதிவரை அறிவியல் விஞ்ஞான உலகம்
நம்பிக்கொண்டிருந்தது.
ஆனால், டெக்ஷாஸ் மாகாணத்தின் ஒரு பெண்மணி 17
மாதமும் 11 நாட்களும் தன் வயிற்றில் குழந்தையை சுமந்து 12 –வது நாளில் தான்
பிரசவித்தாள். நவீன உலகில் இது தான் (Longest Human Pregnancy On
Record) என கின்னஸ் புத்தகத்தில் இடம்
பெற்றுள்ளது. (இறுதியில் உங்களின் பார்வைக்காக அதன் ஆங்கில மொழியாக்கம்
இணைக்கப்படும்)
Longest
Human Pregnancy On Record
Generally,
a normal human pregnancy last around 280 days, which is slightly more than nine
months. During this time, the baby slowly develops enough to survive and grow
outside of the womb. Each pregnancy is slightly different, and women can give
birth slightly earlier or later and still be considered normal. However, in
1945, a young woman gave birth after 375 days. This is a period of almost a
year
and a half. The woman, Beulah Hunter, was 25 when she gave birth. Doctors claim
that the length of her pregnancy is accurate by looking at the date she first
tested positive for pregnancy, as well as the date of her last menstrual cycle.
Beulah Hunter claimed she had her last menstrual cycle on February 10th in
1944. The first time she tested positive for pregnancy was on March 24th of
that same year. Doctors believe that the cause of this long pregnancy was the
extremely slow development of the fetus. The baby developed much more slowly
than a normal child while in the womb. However, Beulah Hunter's daughter, Penny
Diana, was born healthy and normal, ready to face the world, with no
outstanding developmental issues apparent at the time.Beulah Hunter's pregnancy
is the longest known in which a living child was born. There have been many
instances in which a stillborn fetus did not dissipate properly, meaning that
the woman did not give birth at the correct time. This gives the appearance of
what would seem like an abnormally long pregnancy. Because the children did not
survive, though, medical professionals and record keepers do not consider these
to be true long pregnancies. Before Beulah Hunter, the longest pregnancy
resulting in a living child was only 317 days. Although this is some time short
of Beulah Hunter's remarkable lengthy pregnancy, it is still a very long time
to be pregnant.More reference links: www.time.comtheophanes.hubpages.com
|
One of the residents to deliver a healthy baby boy
last year was Dr. August. Her pregnancy is also of note because it was the
longest recorded human gestation on record. Dr. August was pregnant for a
staggering 17 months 11 days. This will be noted in the next edition of the
Guinness Book of Workl Records.
|
  |
இதன் பின்னர் அறிவியல் உலகம் ஒரு பெண்ணின்
பிரசவ காலம் அதிசயமாக நீண்டு கொண்டு போகலாம் என ஒப்புக்கொண்டது.
ஆனால், அல்லாஹ் அல்குர்ஆனில் அர் – ரஅத்
அத்தியாயத்தின் 8- ஆம் வசனத்தில் ஒரு பெண்ணின் பிரசவ காலத்தின் கூடுதல் குறைவுகள்
குறித்து தாமே மிக அறிந்து வைத்திருப்பதாக குறிப்பிடுகின்றான்.
மாலிக் இப்னு தீனார் (ரஹ்) அவர்களிடம் ஒரு
மனிதர் வந்து “அபூ யஹ்யா அவர்களே! என் மனைவி கர்ப்பம் தரித்து நான்கு ஆண்டுகளாக
வயிற்றில் குழந்தையை சுமந்து வருகின்றார்; அவருக்கு இன்று காலை கடுமையான வலி
ஏற்பட்டது. துஆ செய்யுங்கள்” என்றார்.
இதைக் கேட்டதும், மாலிக் இப்னு தீனார் (ரஹ்)
அவர்கள் கடும் கோபமடைந்தவர்களாக “என்ன இந்த மக்கள் நம்மை நபி என்று நினைத்துக்
கொண்டார்களா? என்று கேட்டுவிட்டு, மேற்கூரிய இறைவசனத்தை ஓதிக் காண்பித்தார்கள்.
பின்பு, “யாஅல்லாஹ்! அப்பெண்மணியின் வயிற்றில்
காற்று மாத்திரம் நிரம்பி இருக்குமானால் உடனே வெளியேற்றிவிடு! அது உண்மையில்
குழந்தைப்பேறாக இருக்குமானால் அழகான ஆண்குழந்தையை பிறக்கச் செய்வாயாக! என்று துஆ
செய்தார்கள்.
அந்த சபையில் அந்த மனிதரும் நின்று
கொண்டிருந்தார்; அப்போது அவரின் உறவினர் ஒருவர் வந்து, அவரின் பெயர் கூறி அழைத்து
“உமக்கு குழந்தை பிறந்துள்ளது” என்றார். அவர் உடனே அங்கிருந்து சென்று
விட்டார்.
அதன் பின்னர், ஒருவர் வந்து ஆண் குழந்தை
பிறந்ததாகவும், நன்கு பல் வளர்ந்து, முடிகள் தோள் புஜம் வரை இருந்ததாகவும்
கூறினார்.
முஹம்மத் இப்னு அஜ்லான் எனும் தாபிஈ அவரின் தாயாரின்
வயிற்றில் நான்கு ஆண்டுகள் இருந்ததாக அவர்களே கூறியுள்ளார்கள்.
தஃப்ஸீர் கலையின் தலைசிறந்த மாமேதை ளஹ்ஹாக்
(ரஹ்) அவர்கள் தமது தாயாரின் வயிற்றில் இரண்டு ஆண்டுகள் இருந்ததாகவும் வரலாற்றில்
பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளது.
உமர் (ரலி) அவர்களின் ஆட்சிக்காலத்தில் ஒருவர்
வந்து, ”அமீருல் முஃமினீன் அவர்களே! நான் வெளியூர்
சென்றிருந்தேன். இரண்டு ஆண்டுகளாக ஊரில் இல்லை. வந்து பார்த்தால் என் மனைவி
கர்ப்பமாக இருக்கிறாள்.
காரணம் கேட்டால் நான் தான் என்கிறாள்.
விசாரித்து தீர்வைச் சொல்லுங்கள்” என்று முறையிட்டார். உமர் அவர்கள் ஆலோசனை
செய்து ரஜ்ம் கல்லெறி தண்டனை நிறைவேற்ற முடிவெடுத்தார்கள்.
இதைக் கேள்வி பட்ட முஆத் இப்னு ஜபல் (ரலி)
அவர்கள், அவள் வேண்டுமானால் தவறு செய்திருக்கலாம்; வயிற்றில் இருக்கும் சிசு ஒரு
தவறும் செய்யாதது. ஆகவே, குழந்தையைப் பெற்றெடுத்த பின்னர் தண்டனையை நிறைவேற்றுங்கள்
என்றார்கள்.
அவகாசம் வழங்கப்பட்டது. ஒரு நாள் முறையிட்ட
அந்த நபர் உமர் (ரலி) அவர்களின் சபைக்கு ஓடோடி வந்தார். வந்தவர் “அமீருல்
முஃமினீன் அவர்களே! கஅபாவின் இறைவனான அல்லாஹ்வின் மீது சத்தியமிட்டுக்
கூறுகின்றேன்! பிறந்த அந்த குழந்தை எனக்குரியது தான்! அது என் சாயலிலேயே
இருக்கின்றது! என்றார்.
இதைக் கேட்டதும் உமர் (ரலி) அவர்கள் “முஆத்
மட்டும் இல்லை என்றால் இந்த உமர் அழிந்து போயிருப்பார்! என்றார்கள்.
மேலும், ஹரிம் இப்னு ஹய்யான் என்பவரும் அவரின்
தாயார் வயிற்றில் நான்கு ஆண்டுகள் இருந்தவர்தான் என ஹம்மாத் இப்னு ஸலமா (ரஹ்)
அவர்கள் கூறுகின்றார்கள்.
(நூல்: தஃப்ஸீர் அல்குர்துபீ,
பாகம்:5, பக்கம்:482,483.)
எனவே, அல்லாஹ்வின் ஆற்றலை, அவனுடைய விசாலமான
அறிவை யாராலும் ஒரு எல்லைக்குள் நிறுத்தி வைக்கவோ, எடைபோட்டு பார்க்கவோ முடியாது.
ஏனென்றால், அவன் படைப்பாளன், அவனுடைய அறிவு
அனைத்தையும் சூழ்ந்து அறிகின்றது, அவன் அனைத்து வஸ்துக்களின் மீதும் ஆற்றல்
படைத்தோனாய் இருக்கின்றான்.
ஆகவே, அல்லாஹ்வின் ஆற்றல் தான் அளப்பரியது
அளவிடமுடியாதது எனும் முடிவிற்கு நம்மை இந்த விமானம் காணாமல் போன செய்தி அழைத்துச்
செல்கிறது.
அல்லாஹ் விளக்கத்தை தருவானாக! ஆமீன்! வஸ்ஸலாம்!
